20 τρόποι να ενθαρρύνουμε τη δημιουργικότητα

Επινοητικότητα είναι η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με πολλούς τρόπους,  είναι ένα υποπροϊόν της καλλιτεχνικής νοημοσύνης. Όπως τα παιδιά αναπτύσσουν την επινοητικότητα μαθαίνουν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και τις μοναδικές τους ικανότητες.
Αποκτούν μια θετική στάση απέναντι στην επίλυση προβλημάτων. Τα επινοητικά παιδιά ωριμάζοντας γίνονται άτομα γεμάτα αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη δουλειά. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται και να χαίρονται τις χαρές της ζωής.

Η ικανότητα του να είναι κανείς επινοητικός πηγάζει από το μυαλό, αλλά όχι από οποιοδήποτε μυαλό… Η δημιουργικότητα μπορεί να υπάρξει μόνο σε καλά «αναθρεμμένα» μυαλά, που συνδυάζουν τους γενετικούς παράγοντες με περιβάλλον που αποτελείται από πρόθυμους ενήλικες να ανταποκριθούν και να προσφέρουν ερεθίσματα.

1. Ενθαρρύνουμε την περιέργεια και το να ζητάνε απαντήσεις για κάθε τι. Ένας πολύ καλός τρόπος για να απαντήσουμε στις ερωτήσεις των μικρών παιδιών είναι « Δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Πώς νομίζεις ότι μπορούμε να μάθουμε;»
2. Δεν καταπνίγουμε τη δημιουργικότητα των παιδιών με ατελείωτα έτοιμα παιχνίδια του εμπορίου. Με απλά υλικά ας φτιάξουν τα δικά τους παιχνίδια.
3. Να εκτιμάμε τις διαφορετικές ιδέες και γνώμες. Να ενθαρρύνουμε τον καταιγισμό-ιδεών λέγοντας: «Ωραία αυτός είναι ένας τρόπος για να το κάνουμε, μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο;» ή «Τι υπέροχη ιδέα, δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν ας το δοκιμάσουμε…»
4. Ενθαρρύνουμε την εξερεύνηση. Μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένα σχόλια, που παρακινούν τα παιδιά όπως: «Πολύ ενδιαφέρον! Έκανες ένα μυστικό πέρασμα με τα τουβλάκια σου» ή «Ο τρόπος που ανέμειξες τα διάφορα πράσινα για να φτιάξεις τα φύλλα κάνει το δέντρο να μοιάζει τόσο αληθινό!»
5. Να αποφεύγουμε να ντροπιάζουμε και να κάνουμε να αισθάνονται άσχημα τα παιδιά που έχουν δοκιμάσει κάτι και έχουν κάνει λάθη. Δεν λέμε: «Τι στο καλό σκεφτόσουνα όταν το έκανες αυτό;» Αντίθετα καλό είναι να προσφέρουμε τη στήριξή μας λέγοντας: «Καλύτερα να δοκιμάσεις κάτι άλλο αν νομίζεις ότι αυτό είναι λάθος, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.» Ενθαρρύνουμε  το να παίρνουν ρίσκα (σε λογικά πλαίσια) που θα τα οδηγήσουν στην  δημιουργικότητα. και μην ξεχνούμε από το λάθος μαθαίνεις.
6. Να τονώνουμε τη γεμάτη  φαντασία, ανεξάρτητη σκέψη κάνοντας ερωτήσεις. Να αποφεύγουμε να λέμε στα παιδιά τι ακριβώς πρέπει να κάνουν σε μια εργασία.
7. Να αποφεύγουμε τις αποθαρρυντικές και γεμάτες αρνητισμό φράσεις. Τα γεμάτα κριτική σχόλια είναι σαν να τιμωρούν τη δημιουργικότητα. Για παράδειγμα να μην λέμε «Όχι δεν είναι σωστός ο τρόπος που το κάνεις αυτό, άσε με να σου δείξω το σωστό τρόπο.» ή «Αυτό που κάνεις δεν πρόκειται να γίνει ποτέ…» ή ακόμα χειρότερα «Καλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστό πια;»
8. Αντιστεκόμαστε στην τελειομανία. Δεν κάνουμε εμείς κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί ή πρέπει να κάνει το παιδί απλά επειδή το κάνουμε πιο γρήγορα και πιο σωστά. Σεβόμαστε τη διαδικασία μάθησης που προκύπτει από την ενασχόληση του παιδιού με το κάθε τι. Είναι η διαδικασία αυτή καθαυτή που είναι σημαντική παρά το τελικό αποτέλεσμα. Με την εξάσκηση, ας μην ξεχνάμε ότι το παιδί θα βελτιώνεται συνεχώς.
9. Δείχνουμε σεβασμό σε κάθε δημιουργική προσπάθεια του παιδιού. Μπορούμε να αναρτούμε  σε πίνακες από φελλό ή στο γραφείο μας τα έργα των παιδιών μας. Τα παιδιά το λατρεύουν αυτό σαν ένδειξη αποδοχής της αγάπης και της εκφραστικότητάς τους.
10. Αποφεύγουμε να συγκρίνουμε και μάλιστα με καθόλου κολακευτικά σχόλια τις εργασίες των παιδιών μας μεταξύ τους. Καλό είναι να μην λέμε: «Ο συμμαθητής σου λέει καλύτερες ιστορίες από σένα.» ή «Γιατί δεν μπορείς να ζωγραφίσεις όμορφες ζωγραφιές σαν τον φίλο σου; Πάντα χρησιμοποιείς αυτά τα μουντά και σκοτεινά χρώματα»
11. Ενθαρρύνουμε το πηγαίο χιούμορ. Το χιούμορ βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους. Γελάμε μαζί τους συχνά και βρίσκουμε τα αστεία τους πετυχημένα.
12. Διευκολύνουμε και απλοποιούμε το παιχνίδι, δεν το περιορίζουμε σε κανόνες. Τα παιδιά λατρεύουν να παίζουμε μαζί τους στο πάτωμα. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού προσπαθούμε να ακολουθούμε τα παιδιά στο παιχνίδι τους. Το παιχνίδι θα πρέπει να είναι σαν ένας χορός μεταξύ σας και όχι σαν ένα κονσέρτο που εσείς είστε ο μαέστρος.
13. Παίζουμε παιχνίδια που απαιτούν διαφορετικές απαντήσεις. Μπορούμε να παίξουμε το «Τι θα γινόταν αν…» Αφήνουμε τα παιδιά να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα φτιάξουν κάτι και δεν επιβάλλουμε τη γνώμη μας γιατί απλά θεωρούμε ότι αυτό είναι το σωστό
14. Παίζουμε παιχνίδια που συνδυάζουν τη φαντασία με το λόγο. Για παράδειγμα να βρούμε τρόπους να χτίσουμε ένα σπίτι αν προσγειωνόμασταν στο φεγγάρι.
15. Παίζουμε παιχνίδια ρόλων. Αλλά τα διανθίζουμε με τρελά και φανταστικά σενάρια όπως ότι είμαστε κάποιο ζώο ή φύλλα στον άνεμο ή μηχανές του ποπ-κορν.
16. Προσφέρουμε ένα ασφαλές αλλά γεμάτο προκλήσεις περιβάλλον, όπου τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν μια ποικιλία από υλικά. Από ανακυκλώσιμα υλικά, μαρκαδόρους, χαρτιά, χαρτόνια, κόλλες, αυτοκόλλητα, δαχτυλομπογιές, κιμωλίες, λαδοπαστέλ κλπ.
17. Φτιάχνουμε χειροποίητα μουσικά όργανα και παίζουμε το δικό μας κονσέρτο. Αποδεχόμαστε όλες τις συνθέσεις. Και εννοείται ότι αφήνουμε χώρο στα παιδιά να εκφραστούν μέσω της κίνησης αν το επιθυμούν.
18. Φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες. Ένας ξεκινάει την ιστορία και ο επόμενος προσθέτει κι από κάτι… Αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό όταν γίνεται μέσα στην τάξη.
19. Αλλάζουμε το τέλος γνωστών ιστοριών και παραμυθιών.
20. Παίζουμε διάφορα παιχνίδια μυαλού και προκαλούμε τη σκέψη των παιδιών να πάει ένα βήμα πιο πέρα. Για παράδειγμα, που θα μπορούσαν να μοιάζουν ένα ρολόι και μια κουκουβάγια ή τι θα μπορούσαν να έχουν κοινό μια γάτα με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όσο πιο τρελοί οι συνδυασμοί τόσο το καλύτερο!

Πηγή:  http://www.kindykids.gr/

O R2D2 και ο C3PO απειλούν τις θέσεις εργασίας μας!

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες για κάποιες έρευνες που αφορούν στην “επέλαση” των μηχανών [λέγε με Robotics]. Τι λένε όμως αυτές οι [έγκυρες σαφώς] έρευνες που αναδημοσιεύονται σε πλήθος άρθρων στο Διαδίκτυο, που “πέφτουν από τα σύννεφα” με το θέμα, λες και δεν είναι ήδη δεδομένο ή ήδη πραγματικότητα...

Αναφέρονται λοιπόν στο γεγονός ότι οι θέσεις απασχόλησης, ειδικά για εργαζόμενους χαμηλότερων βαθμίδων, απειλούνται από την αυτοματοποίηση, ενώ σε αυτό συμφωνούν εταιρείες και πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα, στην ανάλυσή της PwC εκτιμάται ότι περίπου το 30 % των θέσεων εργασίας στη Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσαν δυνητικά να κινδυνεύουν με την εισαγωγή των ρομπότ από τις αρχές του 2030. [Μήπως αυτό συμβαίνει ήδη σε τεράστιες βαριές βιομηχανίες όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, η μικροηλεκτρονική, η ενέργεια και όχι μόνο;]

Για εκείνους που έχουν ως εφόδιο μια βασική εκπαίδευση, ο δυνητικός κίνδυνος από την εισαγωγή των... R2D2 και C3PO [λέγε με ρομπότ] φτάνει ακόμα και το 46% στο Ηνωμένο Βασίλειο, με το σαφώς χαμηλότερο ποσοστό του 12% για άτομα με προπτυχιακές και ανώτερες σπουδές. Ο κίνδυνος απώλειας των θέσεων εργασίας εμφανίζεται χαμηλότερος σε τομείς όπως η υγεία και η κοινωνική εργασία, όπου φτάνει στο 17 %. Βρίσκεται όμως ιδιαίτερα αυξημένος σε τομείς όπως οι μεταφορές και η αποθήκευση, όπου το ποσοστό εκτινάσσεται στο 56 %, η μεταποίηση στο 46 % και το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, όπου αγγίζει το 44 %.

Την ίδια στιγμή πάντως, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, οι νέες τεχνολογίες σε τομείς όπως η ρομποτική και η τεχνητή νοημοσύνη, θα δημιουργήσουν εντελώς νέες θέσεις εργασίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να προστεθούν επιπλέον κέρδη στις επιχειρήσεις και θα στηρίξει ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας, ιδιαίτερα σε τομείς όπως αυτοί των υπηρεσιών, λόγω του ότι σε αυτές είναι [προς το παρόν τουλάχιστον] δυσκολότερο να υπάρξει πλήρης και καθολική αυτοματοποίηση –αν και θεωρώ ότι ούτε αυτό θα αργήσει να αλλάξει.

Επιπλέον, βάσει μιας άλλης μελέτης της McKinsey, εκτιμάται ότι περίπου το 50% των δραστηριοτήτων στον τομέα της εργασίας θα πληγεί από την αυτοματοποίηση. Δεν παραλείπει πάντως να αναφερθεί ότι μόνο ένα 5% των επαγγελμάτων δύναται να αυτοματοποιηθεί πλήρως.

Σε παρόμοια επίπεδα κινείται και σχετική μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, σύμφωνα με την οποία το 47% περίπου των επαγγελμάτων στις ΗΠΑ κινδυνεύει από τον αυτοματισμό και την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών. Ως παραδείγματα δίνονται σε γενικές γραμμές η μείωση των θέσεων εργασίας από τη ρομποτική χειρουργική, η ενημέρωση τελικών χρηστών και καταναλωτών από ρομπότ αλλά και η αυτόνομη οδήγηση!

Οι κολοσσοί του κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας –και όχι μόνο– έχουν τη δυνατότητα να αποκομίσουν τεράστια κέρδη, αντικαθιστώντας μεγάλο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού τους με “αρμάδες” τεχνητών εγκεφάλων και ρομπότ, οι οποίοι μπορούν να αποδώσουν καλύτερα, ενώ έχουν και λιγότερες ανάγκες “ξεκούρασης”.

Οδεύουμε λοιπόν προς το Skynet ή κάτι παρόμοιο; Διαφαίνεται κάπου στο [κοντινό] μέλλον η πλήρης μηχανοποίηση; Όσο κι αν ακούγεται τρομακτικό, είναι πιθανότατα αναπόφευκτο. Σε κάτι τέτοιο μάλλον βασίστηκε κι ο Bill Gates, ο οποίος εισηγήθηκε να πληρώνονται φόροι για κάθε ρομπότ που θα προσλαμβάνεται! Κάτι τέτοιο μάλλον με βρίσκει σύμφωνο και, ποιος ξέρει, μπορεί να έρθει η ώρα που θα δούμε και από τον C3PO απεργία για την καταπάτηση των ρομποτικών δικαιωμάτων και των συνθηκών εργασίας για τα ρομπότ!

Πηγή:http://gr.pcmag.com/apopseis/26344/opinion/o-r2d2-kai-o-c3po-apeiloun-tis-theseis-ergasias-mas