Η θέση της πληροφορικής στο σχολείο

Η εκπαίδευση είναι ένας από τους ζωτικότερους χώρους ενός κράτους, καθώς, εκτός των άλλων, άπτεται τομέων όπως η οικονομία και η ανάπτυξη, και επηρεάζει τη βιωσιμότητα, την εξέλιξή του. 

Δυστυχώς, όμως, ο σωστός σχεδιασμός, φέρνει καρπούς χρόνια αργότερα μετά την πραγματοποίησή του. Αντίστοιχα, ο λάθος σχεδιασμός φαίνεται ετεροχρονισμένα με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.

Τα προβλήματα και ο λανθασμένος σχεδιασμός (γενικά) στα ελληνικά εκπαιδευτικά πράγματα έχει αποτυπωθεί τόσο στην αρθρογραφία όσο και στη θέση της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι.

Όσον αφορά την επιστήμη της Πληροφορικής, αποτελεί κύριο συστατικό καινοτομίας και προόδου και από τους πλέον εξελισσόμενους τομέας επιστημονικά με διάχυση σε όλες τις άλλες επιστήμες.

Πληροφορική και οικονομία

Οι πλέον νευραλγικοί αναπτυξιακοί τομείς της δραστηριότητας κάθε κράτους ζητούν ολοένα και περισσότερο τη συμβολή της Πληροφορικής και το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας προσανατολίζεται στην ανάπτυξη καινοτομίας και νέας τεχνολογίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μεταξύ πολλών τέτοιων ερευνών, η (περσινή) δημοσίευση της έκθεσης της Gigaom για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων τη δημιουργία 3.000.000 νέων θέσεων εργασίας στην Ε.Ε. μόνο στο πεδίο της ανάπτυξης εφαρμογών λογισμικού για κινητές και υπερφορητές συσκευές την επόμενη 10ετία.

Όσες χώρες επένδυσαν σε υψηλή τεχνολογία (Νορβηγία, Ισραήλ, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Ινδία, Κίνα κ.ά.) με στρατηγικό και μακρόπνοο σχεδιασμό -αποσκοπώντας στην καλλιέργεια ανθρώπινου δυναμικού υψηλής ποιότητας και κατάρτισης- ανταμείφθηκαν σε εκπαιδευτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο.

Να σημειωθεί ότι οι απαιτήσεις για επενδύσεις στον τομέα αυτό δεν είναι υψηλές στη σημερινή εποχή.

Στον 21ο αιώνα, η Κριτική και παράλληλα Δημιουργική σκέψη, η Επιστήμη των Υπολογιστών, η Υπολογιστική Σκέψη, η Αλγοριθμική-Δομημένη επίλυση προβλημάτων αποτελούν στόχους-πυλώνες της εκπαίδευσης και είναι πανίσχυρα εφόδια για την κοινωνία της γνώσης.

Μηδενικό κόστος, μεγάλα οφέλη

Η χώρα μας έχει παράδοση σε σημαντικούς επιστήμονες του τεχνολογικού τομέα και η πληροφορική είναι ένας χώρος που μπορεί να αναδείξει τέτοιους ανθρώπους, με μηδενικό κόστος και μεγάλα δημοσιονομικά οφέλη.

Ήδη καταγράφεται διαρροή εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού προς το εξωτερικό τόσο νέων επιστημόνων όσο και σπουδαστών. Είναι η χώρα διατεθειμένη να πληρώσει και αυτό το τίμημα;

Η πρόσφατη στροφή προς την ενίσχυση της υπολογιστικής εκπαίδευσης στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι διεθνώς έντονη. Ενδεικτικά αναφέρονται οι παρεμβάσεις στα προγράμματα σπουδών σε ΗΠΑ (2010), Γερμανία (2009), Καναδά (2008) και Ισραήλ (2008), Ιταλία-Γαλλία-Ιρλανδία-Κύπρος (2015) που ακολουθούν την παραπάνω προβληματική. Έντονο καταγράφεται επίσης το ενδιαφέρον εταιριών - κολοσσών όπως (Microsoft, Oracle, Google), που δραστηριοποιούνται στον χώρο για προσανατολισμό των Προγραμμάτων Σπουδών προς την κατεύθυνση της Υπολογιστικής Σκέψης.

Ο Πληροφορικός Γραμματισμός είναι, συνεπώς, θεμελιώδες ζητούμενο στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Στη διεθνή βιβλιογραφία η Υπολογιστική Σκέψη (computational thinking), θεωρείται θεμελιώδης για τη γνωστική ανάπτυξη (αντίστοιχης αξίας με τα Μαθηματικά και τις Φυσικές Επιστήμες) και αποτελεί βάση για την καινοτομία στα επιστημονικά και τεχνολογικά πεδία και τις θετικές, τεχνολογικές και οικονομικές επιστήμες.

Στόχοι των μαθημάτων

Στόχος των μαθημάτων προγραμματισμού/αλγοριθμικής είναι οι μαθητές:­

• να αναπτύξουν αναλυτική και συνθετική σκέψη
• να αποκτήσουν ικανότητες ­μεθοδολογικού χαρακτήρα
• να επιλύουν προβλήματα σε δομημένα βήματα
• να αναπτύξουν δεξιότητες αλγοριθμικής προσέγγισης, δημιουργικότητα, φαντασία, αναλυτικό πνεύμα, και αυστηρότητα-σαφήνεια στην έκφραση
• να αναλύουν προβλήματα, να προσδιορίζουν δεδομένα και ζητούμενα και να χαράζουν λύση.

Αντίστοιχα, προωθείται η οριζόντια διδασκαλία και επαφή με τα πεδία που αναφέρονται στις Φυσικές Επιστήμες, την Τεχνολογία, την Επιστήμη των Μηχανικών και τα Μαθηματικάμε το περίφημο STEM [Science, Technology, Engineering and Mathematics].

Γιατί, αυτά που αποτελούν μονόδρομο για προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες, για την Ελλάδα φαντάζουν μακρινές προσδοκίες;

Βασικός άξονας κάθε νέας παρέμβασης στο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να είναι ο «εκσυγχρονισμός των εκπαιδευτικών πραγμάτων», η «εμβάθυνση σε κεντρικής σημασίας γνωστικά αντικείμενα», η «καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στη γνώση αλλά και στην αγορά εργασίας» και η «προετοιμασία των νέων για την κοινωνία των Ευρωπαίων πολιτών». 

Πραγμάτωση στόχων

Πώς θα πραγματωθούν αυτοί οι στόχοι;

Η πληροφορική με τη μεταρρύθμιση Αρσένη το 1999 μπήκε στο κάδρο του εκπαιδευτικού συστήματος στον πυρήνα του.

Ωστόσο, τα τελευταία 5 έτη, με διαδοχικές παρεμβάσεις διαφορετικών κυβερνήσεων υποβαθμίζεται συνεχώς και πραγματοποιείται συνεχής μείωση ωρών και κυρίως ποιοτική υποβάθμιση του γνωστικού αυτού αντικειμένου.

Στρεβλές αντιλήψεις, έλλειψη οράματος και στρατηγικής, όπως αυτή που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά και συντεχνιακές παρεμβάσεις δεν επέτρεψαν τη διαμόρφωση ενός ορθού σχεδιασμού που να αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα διακρίνεται συνεχώς στις Ολυμπιάδες Πληροφορικής, ουσιαστικά, χωρίς υποδομές και κατάλληλη προετοιμασία και κυρίως με ιδιωτική πρωτοβουλία! 

Οι εκπαιδευτικοί

Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί πληροφορικής αποτελούν φορείς του καινούργιου και της καινοτομίας. Έχουν σηκώσει το βάρος όλης της μηχανοργάνωσης, της ψηφιακής λειτουργίας των σχολείων και των δομών της Εκπαίδευσης.

Διαθέτουν τη γνώση και την επιστημονική κατάρτιση που απαιτεί η εποχή μας τόσο στο πεδίο τους όσο και σε αυτό της εκπαίδευσης.

Ένας ορθολογικός σχεδιασμός για την παρουσία της πληροφορικής θέλει το αντικείμενο να ξεκινά από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, με παιγνιώδη μορφή και σε επίπεδο χρήσης και εξοικείωσης με το εργαλείο, οικοδομώντας την ψηφιακή κουλτούρα και να κλιμακώνεται με την αξιοποίηση λογισμικού για την επίλυση αυθεντικών προβλημάτων και την εισαγωγή του Προγραμματισμού Υπολογιστικών Συσκευών, μετατρέποντας τον μαθητή από χρήστη σε δημιουργό.

Η παραπάνω προσέγγιση πρέπει να κλικακώνεται και να ολοκληρώνεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση με την αναμενόμενη «Πιστοποίηση στις βασικές Δεξιότητες ΤΠΕ», η οποία να έχει σχετική ισχύ από την πολιτεία.

Στο Γενικό Λύκειο, η ωριμότητα των παιδιών αλλά και η σύγχρονη εκπαιδευτική θεώρηση επιτάσσουν την εντρύφηση και τομείς της Επιστήμης των Υπολογιστών, με τους μαθητές που έχουν αυξημένο ενδιαφέρον στο πεδίο να κατευθύνονται στις σχετικές Τριτοβάθμιες Σχολές. Στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, ο σχετικός τομέας είναι από τους πλέον δημοφιλείς και επαγγελματικά υποσχόμενος, γι’ αυτό και απαιτεί σύγχρονη και επιστημονική σχεδίαση από ειδικούς στον τομέα και όχι βεβιασμένες, πρόχειρες και αποσπασματικές παρεμβάσεις.

Το ζήτημα δεν είναι η αύξηση ωρών στο μάθημα της Πληροφορικής με συντεχνιακή λογική. Είναι η διαμόρφωση ενός συνεκτικού μαθήματος, με ικανό χρόνο και συνθήκες διδασκαλίας, που θα διατρέχει κατακόρυφα Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με ενιαίο, σύγχρονο σχεδιασμό στα πρότυπα της διεθνούς πρακτικής και του 21ου αιώνα. Με απλά λόγια ο Πληροφορικός Γραμματισμός πρέπει να λάβει τη θέση του στην Εκπαίδευση, δίπλα στον Γλωσσικό και στον Μαθηματικό Γραμματισμό.

* Καθηγητής Πληροφορικής

Πηγή: efsyn.gr

Σκέψεις πάνω στην επιθετικότητα και βία στα σχολεία – Πέντε στρατηγικές αντιμετώπισης

Πηγή: https://sciencearchives.wordpress.com

1. Θετικό κλίμα στο σχολείο και πιο ανθρώπινη προσέγγιση των παιδιών

Αυτή η πρόταση αναφέρθηκε και ως μια βασική τομή (paradigm shift) του τρόπου  που σχετίζονται οι παιδαγωγοί με τους μαθητές και η διοίκηση με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Στόχος θα πρέπει να είναι να βελτιωθούν οι ανθρώπινες σχέσεις στο σχολείο και να αλλάξει το κλίμα και σταδιακά να γίνει πιο θετικό, πυροδοτώντας θετικά συναισθήματα σε όλους τους εμπλεκόμενους στη διαδικασία της εκπαίδευσης.

Οι έρευνες έχουν αναδείξει ότι το κλίμα του σχολείου (school climate) είναι μια βασική μεταβλητή που θα πρέπει να προσεχθεί, καθώς προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις προβληματικές συμπεριφορές των μαθητών στα σημερινά σχολεία. Υπάρχουν μερικές μεταβλητές που έχουν υποστηριχθεί εμπειρικά και  βοηθούν  στη βελτίωση του κλίματος στο σχολείο.

Αυτές οι μεταβλητές είναι οι ακόλουθες:
(α) Προσδοκίες για υψηλές επιδόσεις των μαθητών (achievement motivation)
(β) Συνεργατική ατμόσφαιρα στη λήψη αποφάσεων
(γ) Ισότητα και δικαιοσύνη
(δ) Τάξη και πειθαρχία
(ε) Γονική εμπλοκή
(στ) Αγαστές σχέσεις σχολείου-κοινότητας
(ζ) Αφοσίωση διδασκόντων στη εξέλιξη μαθητών
(η) Προσδοκίες δασκάλων
(θ) Ηγεσία
(ι) Σχολικό κτήριο
(κ) Μοίρασμα και πρόσβαση σε διαθέσιμους πόρους
(λ) Φροντίδα και ευαισθησία
(μ) Διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών μεταξύ τους
(ν) Διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών και διδασκόντων

Δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι τα διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς, επιθετικότητας και παραβατικότητας  των μαθητών στα σημερινά σχολεία  έχουν συνήθως και έναν επικοινωνιακό χαρακτήρα.

Με άλλα λόγια,  τα παιδιά κάτι θέλουν να μας πουν. Εμείς ως ενήλικοι θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι  θέλουν να μας πουν. Θα πρέπει να προβληματιστούμε ποιες βαθύτερες ανάγκες των μαθητών εμείς ως παιδαγωγοί και εκπαιδευτικοί δεν ικανοποιούμε ή τι λάθη κάνουμε που μπορεί να εξηγούν εν μέρει ή εν όλω την προβληματική συμπεριφορά τους. Οι γονείς ίσως θα πρέπει να αναλογιστούν τι λάθη ενδεχομένως κάνουν που μπορεί να δημιουργούν έντονο στρες και ψυχική πίεση  στα παιδιά τους και έτσι να «δημιουργούν»
γόνιμο κλίμα για προβληματικές και παραβατικές συμπεριφορές.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι η βελτίωση των σχέσεων μαθητών – καθηγητών και των μαθητών μεταξύ τους. Το πρόβλημα της βίας και της επιθετικότητας στα σχολεία είναι κατεξοχήν θέμα προβληματικών σχέσεων. Οι σχέσεις αυτές εντάσσονται και καλλιεργούνται σε ένα συγκεκριμένο ψυχολογικό και παιδαγωγικό κλίμα.

Ο Carl  Rogers (1969) τονίζει πολύ εύστοχα «το σχολείο δεν μιλά στην ψυχή του μαθητή, τα προγράμματα του δεν ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και στις ανάγκες τους και μάλιστα μερικές φορές είναι ανιαρά».

Μήπως λοιπόν είναι για μερικούς μαθητές αυτή η αρχή της προβληματικής συμπεριφοράς και αργότερα πιο εύκολα και με την παρουσία άλλων επιβαρυντικών παραγόντων μπορεί αυτοί οι μαθητές να επιλέγουν προβληματικές και παραβατικές συμπεριφορές;

Το ελληνικό σχολείο πρέπει να ακούσει τις σοφές οδηγίες του πρωτοπόρου ψυχολόγου Carl Rogers και να αρχίσει να δίνει έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Ποιότητα στην εκπαίδευση σημαίνει ποιότητα στη διδασκαλία και βελτίωση των συνθηκών του κλίματος της σχολικής τάξης, ώστε όλοι οι μαθητές να συμμετέχουν και να μαθαίνουν.

Εκείνο που θα πρέπει να θυμόμαστε όλοι οι εκπαιδευτικοί και οι ψυχολόγοι, καθώς και εκείνοι που ασχολούνται με την εκπαιδευτική πολιτική, είναι ότι η μάθηση προωθείται διαμέσου σχέσεων. Ανθρωπίνων σχέσεων. Σχέσεων με το δάσκαλο και το νηπιαγωγό, σχέσεων με τα άλλα παιδιά. Θα πρέπει να ξανασκεφτούμε πως το  σημερινό δημόσιο σχολείο και νηπιαγωγείο, θα πρέπει να γίνει ένα σχολείο και ένα νηπιαγωγείο που θα στηρίζεται στην δυναμική των σχέσεων και των προσώπων.

2. Κουλτούρα συνεργασίας και επίλυσης προβλημάτων στο σχολικό πλαίσιο

Αυτή η πρόταση σχετίζεται άμεσα με το ευρύτερο σχολικό κλίμα που μόλις αναλύθηκε ως μια σημαντική μεταβλητή. Τα ελληνικά σχολεία έχουν ανάγκη από εκπαιδευμένους παιδαγωγούς και διευθυντές που κάθε τους πράξη και λόγος να συντείνουν στο να χτιστεί μια ευρύτερη σχολική κουλτούρα που θα ενθαρρύνει και θα επιβραβεύει τη συνεργασία για την επίλυση προβλημάτων με τα λόγια και όχι με την βία.

Αυτή η κουλτούρα θα περνάει το μήνυμα ότι κάθε πράξη βίας και επιθετικότητας για την επίλυση διαφορών  στο σχολείο δεν είναι απαράδεκτη και άρα είναι απορριπτέα και συστηματικά θα αποθαρρύνεται καθώς οι μαθητές θα υφίσταται αρνητικές συνέπειες,  αν χρησιμοποιούν βία.

Θα μπορούσαν ενδεχομένως να δημιουργηθούν «επιτροπές» για την επίλυση διαφορών που θα είναι ευκαιρίες για τις αντιμαχόμενες πλευρές να συζητήσουν με τη βοήθεια ενός «διαιτητή» τις διαφορές τους και να βρουν κοινά αποδεκτές λύσεις, ώστε να επιλύονται οι διαφορές ειρηνικά και πολιτισμένα.

Το διδακτικό προσωπικό θα πρέπει να εκπαιδευτεί και να επενδύσει σε μια τέτοια φιλοσοφία και να προσπαθεί να την εφαρμόζει καθημερινά στη σχολική τάξη και σ’ όλο το σχολείο. Η κουλτούρα των σχολείων όπως και το κλίμα τους, είναι κάτι που θέλει χρόνο για να αλλάξει, αλλά εν τέλει μπορούν να επέλθουν αλλαγές που άμεσα θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά των μαθητών.

Μέσα στο πλαίσιο αυτής της πρότασης, θα πρέπει η διοίκηση του σχολείου να ξανασκεφτεί το θέμα των ποινών και των τιμωριών που επιβάλλονται στους μαθητές και να βρεθούν τρόποι που να μην χρειάζεται να καταλήξουμε σε αυτές τις ακραίες αρνητικές τιμωρητικές λύσεις που  δεν είναι αποτελεσματικές έτσι κι αλλιώς.

3. Ποιοτική Διδασκαλία

Ποιότητα στην εκπαίδευση σημαίνει βασικά ποιότητα στη διδασκαλία και στη παιδαγωγική προσέγγιση.  Αυτή η πρόταση είναι η λυδία λίθος όπου «πατάει» ένα σωστά συγκροτημένο εκπαιδευτικό σύστημα. Κεντρική προτεραιότητα θα πρέπει να γίνει η εντατική και συστηματική επιμόρφωση των διευθυντών και εκπαιδευτικών σε θέματα εξελικτικής ψυχολογίας και αποτελεσματικών ψυχοπαιδαγωγικών παρεμβάσεων σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Αυτή η εκπαίδευση θα  τους καταστήσει επιδέξιους στον  χειρισμό των διαφορετικοτήτων των μαθητών και στη προσαρμογή του διδακτικού τους στυλ στις ανάγκες των μαθητών τους είτε αυτοί είναι αλλοδαποί μαθητές, είτε είναι παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, είτε είναι παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς κ.α. Η ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού γίνεται άμεσα και ποιοτική αναβάθμιση της ίδιας της εκπαίδευσης. Η ποιοτική διδασκαλία είναι η βάση μιας αποτελεσματικής μάθησης και βοηθά ώστε πολλά από τα προβλήματα συμπεριφοράς να προληφθούν.

Στο πλαίσιο της αναβάθμισης της ποιότητας της εκπαίδευσης και εκτός από τη σημαντικότατη διάσταση της βελτίωσης της διδακτικής και παιδαγωγικής ικανότητας των εκπαιδευτικών, θα πρέπει να ενταχθούν στα δημόσια σχολεία και νηπιαγωγεία ειδικοί της ψυχικής υγείας όπως σχολικοί ψυχολόγοι, λογοπεδικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι ειδικοί ανάλογα των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών. Το υποστηρικτικό πλαίσιο  υπηρεσιών που θα προσφέρουν οι ειδικοί, θα λειτουργήσει θετικά ώστε να ελαφρυνθεί το άγχος και ο κόπος των μαχόμενων εκπαιδευτικών και να ενδυναμωθούν οι δεξιότητες τους, ώστε να αντιμετωπίζουν με αποτελεσματικότητα προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης των μαθητών τους. Αυτό θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να γίνουν πιο αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί.

4. Αναστοχαζόμενοι Παιδαγωγοί

Οι εκπαιδευτικοί και όσοι επαγγελματίες εμπλέκονται με παιδιά θα πρέπει να στοχάζονται και να αναστοχάζονται τις διδακτικές και παιδαγωγικές τους προσεγγίσεις, γιατί έτσι θα μπορέσουν να βελτιωθούν οι ίδιοι και επομένως να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για τα προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητας των παιδιών. Αντιθέτως, θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να κάνουν συστηματική δουλειά  με τον εαυτό τους,  να βελτιώσουν τις δεξιότητες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τους μαθητές και τους συναδέλφους τους. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να κοιτάξουν τη συμπεριφορά τους, γιατί πολλές φορές οι άστοχοι παιδαγωγικοί χειρισμοί τους αποτελούν τη βάση για να αναπτυχθούν και να χειροτερεύσουν διάφορα ήπιας μορφής προβλήματα συμπεριφοράς.

Ξέρουμε ότι οι αυταρχικοί χειρισμοί σε θέματα συμπεριφοράς των παιδιών τείνουν να δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που πάνε να λύσουν. O τελικός μας στόχος είναι να γίνουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση αυτό που πολύ εύστοχα λένε οι αγγλοσάξωνες «reflective practitioners» ή στα ελληνικά «αναστοχαζόμενοι εκπαιδευτικοί».

5. Συνεργασία με την οικογένεια

Τέλος, η συνεργασία με την οικογένεια,  με απώτερο σκοπό να κατανοηθεί συνολικά η συμπεριφορά του παιδιού, είναι σημαντική προυπόθεση προτού αποφασιστούν οι δράσεις για την επίλυση  προβλημάτων συμπεριφοράς, επιθετικότητας και παραβατικότητας.

Στη Λειτουργική Ανάλυση της Συμπεριφοράς (Functional Behavioral Assessment) που γίνεται στο αρχικό στάδιο της κατανόησης της προβληματικής συμπεριφοράς του κάθε μαθητή, σαφώς μπορεί να «γεννήσουν» υποθέσεις εργασίας που άμεσα συνδέονται με την οικογενειακή δυναμική για την καλύτερη κατανόηση της προβληματικής συμπεριφοράς του παιδιού.

Είναι σημαντικό (και εδώ οι γονείς θέλουν συμβουλευτική και υποστήριξη) να επιμορφωθούν οι γονείς για να μάθουν να χειρίζονται προκλητικές ή και προβληματικές συμπεριφορές των παιδιών τους και να διδαχτούν εναλλακτικούς τρόπους θετικής πειθαρχίας με την αποφυγή ακραίων τιμωρητικών λύσεων, όπως είναι η σωματική βία, μια επιλογή που δυστυχώς αρκετοί γονείς χρησιμοποιούν και συνήθως συνδέεται με την αυξημένη επιθετική συμπεριφορά στο σχολείο αργότερα.

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά το θέμα της προβληματικής συμπεριφοράς, της επιθετικότητας και της παραβατικότητας των μαθητών μέσα από ένα νέο πρίσμα που επικεντρώνεται στο όλο σύστημα και στην κάθε τάξη ξεχωριστά και θα απομακρύνεται από το ιατρικό μοντέλο, το οποίο πρεσβεύει ότι κάθε ψυχοπαθολογία βρίσκεται μέσα στο μαθητή.

Θα πρέπει να δούμε το θέμα της προβληματικής συμπεριφοράς των μαθητών ευρύτερα και πιο σφαιρικά. Θα πρέπει να μελετήσουμε το περιβάλλον που εμφανίζονται οι προβληματικές συμπεριφορές, να μελετήσουμε τις αλληλεπιδράσεις μαθητών και εκπαιδευτικών, να μελετήσουμε τις επικοινωνιακές δεξιότητες και δεξιότητες διαχείρισης δύσκολων συμπεριφορών των εκπαιδευτικών και τέλος να μελετήσουμε (και αν χρειαστεί να δράσουμε δημιουργικά) για να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της διδασκαλίας που προσφέρεται στα ελληνικά σχολεία.

Αν μελετήσουμε συστηματικά όλους αυτούς τους παράγοντες, σίγουρα θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση των προβληματικών συμπεριφορών των μαθητών ξεκινώντας από τις πιο ήπιες μορφές και μέχρι τις πιο ακραίες μορφές όπως επιθετικότητα, βία και παραβατικότητα.  Εξαιτίας αυτού του βήματος, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να αναλάβουμε αποτελεσματικές δράσεις για τη μείωση αυτών των φαινομένων στα σχολεία μας.

Απόσπασμα από άρθρο του Αναστάσιου Ματσόπουλου, επίκουρου καθηγητή Σχολικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης