Οι υπολογιστές αρχίζουν να μαθαίνουν σαν άνθρωποι

Σημαντική πρόοδος σημειώθηκε στη μηχανική μάθηση και στην τεχνητή νοημοσύνη, καθώς για πρώτη φορά επιστήμονες προγραμμάτισαν υπολογιστή να μαθαίνει να γράφει γρήγορα όπως ένας άνθρωπος.

Όλοι γνωρίζουν ότι ενώ οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές κάνουν γρήγορους υπολογισμούς, χρειάζονται πολύ χρόνο για να «μάθουν» πράγματα, καθώς η μάθηση για τις μηχανές εξαρτάται από εκατοντάδες ή και χιλιάδες δεδομένα τα οποία μέσω προγραμματισμού «φορτώνονται» σε έναν υπολογιστή.

Αντίστροφα, οι άνθρωποι κάνουν πιο αργούς υπολογισμούς, αλλά μαθαίνουν πιο γρήγορα, ως φυσική διαδικασία του νου τους.

Τώρα, για πρώτη φορά, ερευνητές από τις ΗΠΑ και τον Καναδά ανακοίνωσαν ότι «δίδαξαν» (προγραμμάτισαν) έναν υπολογιστή έτσι ώστε να μαθαίνει γρήγορα σαν άνθρωπος.

Υπολογιστική όραση

Μη φανταστείτε ότι το νέο πρόγραμμα κάνει θαύματα, ωστόσο οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μπρέντεν Λέικ του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, δημιούργησαν ένα πρόγραμμα υπολογιστικής όρασης, που μιμείται την ικανότητα των ανθρώπων να μαθαίνουν νέα πράγματα από ένα και μόνο παράδειγμα: στη συγκεκριμένη περίπτωση να αναγνωρίζουν (όσο διαφορετικά κι αν γράφουν οι άνθρωποι το ίδιο γράμμα) και να γράφουν χειρόγραφους χαρακτήρες αλφαβήτου.

Μελλοντικά, η δυνατότητα αυτή του υπολογιστή θα μπορούσε να επεκταθεί και σε πολλές πρακτικές εφαρμογές, όπως η επεξεργασία εικόνων, η αναγνώριση φωνής, η αναγνώριση προσώπου, η κατανόηση της φυσικής γλώσσας κ.ά.

«Μαθαίνει να μαθαίνει»

Το σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι δεν απαιτείται κάποιος προγραμματισμός για τη διαδικασία της μάθησης, καθώς ο αλγόριθμος προγραμματίζει τον εαυτό του για να δημιουργήσει κώδικα που θα παράγει το γράμμα που βλέπει.

Αν και ο σχετικός αλγόριθμος, ο οποίος «μαθαίνει να μαθαίνει» (π.χ. χρησιμοποιεί γνώσεις του λατινικού αλφαβήτου για να μάθει το ελληνικό αλφάβητο), χρειάζεται αρκετή ακόμη βελτίωση, το επίτευγμα χαιρετίστηκε ως σημαντικό βήμα προόδου στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης και της μηχανικής μάθησης.

Αυτό που πρέπει να επισημανθεί πάντως είναι πως αν και η μηχανική μάθηση των υπολογιστών έχει κάνει σημαντικές προόδους, οι άνθρωποι είναι ακόμη πολύ καλύτεροι από τα μηχανήματα στο να μαθαίνουν νέες έννοιες βλέποντας μόνο ένα ή δύο παραδείγματα, έναντι των δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων παραδειγμάτων που χρειάζονται να «καταναλώσουν» προηγουμένως οι υπολογιστές.

Έως σήμερα δεν έχουμε κατορθώσει να κατασκευάσουμε μηχανήματα που, για να μάθουν μια νέα έννοια, θα χρειάζονται ελάχιστα δεδομένα, όπως οι άνθρωποι.

Για παράδειγμα, οι υπολογιστές αναγνωρίζουν την ανθρώπινη φωνή, επειδή έχουν προηγουμένως τροφοδοτηθεί με τεράστιες βάσεις δεδομένων από λέξεις και φράσεις.

Ωστόσο συχνά πέφτουν σε γκάφες, όταν συναντούν λέξεις που τους είναι άγνωστες. Οι άνθρωποι συνήθως αρκεί να δουν μια νέα λέξη μια-δυο φορές, για να καταλάβουν τι σημαίνει και πώς πρέπει να τη χρησιμοποιούν.

Τα παιδιά πάντως είναι πιο έξυπνα

«Απέχουμε ακόμη πολύ από το να δημιουργήσουμε μηχανήματα τόσο έξυπνα όσο ένα παιδί, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε ένα μηχάνημα ικανό να μάθει και να χρησιμοποιεί μια μεγάλη γκάμα εννοιών του πραγματικού κόσμου, όπως οι χειρόγραφοι χαρακτήρες, με τέτοιους τρόπους που είναι δύσκολο να διακρίνεις ανάμεσα στο μηχάνημα και στους ανθρώπους», δήλωσε ο καθηγητής γνωσιακής υπολογιστικής επιστήμης του Πανεπιστημίου ΜΙΤ Τζόσουα Τενενμπάουμ.

Ας μείνουμε σε αυτό και ας θυμηθούμε ότι ένας έξυπνος υπολογιστής είναι πάντα αποτέλεσμα της εργασίας ενός κατά πολύ εξυπνότερου ανθρώπου.

Πηγή: http://www.efsyn.gr/arthro/oi-ypologistes-arhizoyn-na-mathainoyn-san-anthropoi

E-book – Ανακαλύψτε το Scratch 2 με απλά βήματα και πλούσια εικονογράφηση

Το παρόν βιβλίο απευθύνεται σε καθηγητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που διδάσκουν το μάθημα του Προγραμματισμού και σε όσους θέλουν να μάθουν τις βασικές έννοιες και δομές του προγραμματισμού. Το Scratch είναι μια καινούργια γλώσσα προγραμματισμού στην οποία δε χρειάζεται να πληκτρολογήσεις ούτε μια γραμμή κώδικα για να γράψεις ένα πρόγραμμα. Σχεδιάστηκε για να είναι διασκεδαστικό, εκπαιδευτικό και εύκολο στη διδασκαλία του προγραμματισμού. Έχει εργαλεία για τη δημιουργία αλληλεπιδραστικών ιστοριών, παιχνιδιών, προσομοιώσεων, παρουσιάσεων, κινούμενης εικόνας και πολλών άλλων προγραμμάτων.

Αριστείδης Παλιούρας

Το Scratch έχει αναπτυχθεί από μια μικρή ομάδα ερευνητών στο MIT Media Lab.

Αποτελείται από ένα γραφικό προγραμματιστικό περιβάλλον στο οποίο οι μαθητές ενώνουν έτοιμες εντολές, σαν κομμάτια από παζλ, για να δημιουργήσουν προγράμματα.

Τα οφέλη για τους μαθητές είναι πάρα πολλά. Δουλεύοντας με το Scratch τα παιδιά:

• κατανοούν τις βασικές έννοιες και δομές του προγραμματισμού
• μαθαίνουν να επιλέγουν, να δημιουργούν και να διαχειρίζονται πολλούς τύπους πολυμεσικού υλικού όπως κείμενο, εικόνες, animation και ήχο.
• αναγνωρίζουν και επιλύουν προβλήματα
• εμπλέκονται σε απροσδόκητες καταστάσεις που απαιτούν καινοτόμες λύσεις
• αναπτύσσουν κριτική σκέψη
• αναπτύσσουν επικοινωνιακές και συνεργατικές ικανότητες μέσω της online κοινότητας που διαθέτει
• σκέφτονται, σχεδιάζουν και εκφράζονται με δημιουργικό τρόπο

Το Scratch 2.0 αποτελεί την πλέον δημοφιλή γλώσσα για τη διδασκαλία του προγραμματισμού στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο.

Το βιβλίο αυτό είναι ιδανικό για να ανακαλύψετε τις δυνατότητες του
Scratch 2.0 μέσα από την υλοποίηση δραστηριοτήτων. Περιλαμβάνει οδηγίες με απλά βήματα και πλούσια εικονογράφηση.

Για να το παραγγείλετε κάνε κλικ εδώ 

Η θέση της πληροφορικής στο σχολείο

Η εκπαίδευση είναι ένας από τους ζωτικότερους χώρους ενός κράτους, καθώς, εκτός των άλλων, άπτεται τομέων όπως η οικονομία και η ανάπτυξη, και επηρεάζει τη βιωσιμότητα, την εξέλιξή του. 

Δυστυχώς, όμως, ο σωστός σχεδιασμός, φέρνει καρπούς χρόνια αργότερα μετά την πραγματοποίησή του. Αντίστοιχα, ο λάθος σχεδιασμός φαίνεται ετεροχρονισμένα με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.

Τα προβλήματα και ο λανθασμένος σχεδιασμός (γενικά) στα ελληνικά εκπαιδευτικά πράγματα έχει αποτυπωθεί τόσο στην αρθρογραφία όσο και στη θέση της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι.

Όσον αφορά την επιστήμη της Πληροφορικής, αποτελεί κύριο συστατικό καινοτομίας και προόδου και από τους πλέον εξελισσόμενους τομέας επιστημονικά με διάχυση σε όλες τις άλλες επιστήμες.

Πληροφορική και οικονομία

Οι πλέον νευραλγικοί αναπτυξιακοί τομείς της δραστηριότητας κάθε κράτους ζητούν ολοένα και περισσότερο τη συμβολή της Πληροφορικής και το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας προσανατολίζεται στην ανάπτυξη καινοτομίας και νέας τεχνολογίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μεταξύ πολλών τέτοιων ερευνών, η (περσινή) δημοσίευση της έκθεσης της Gigaom για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων τη δημιουργία 3.000.000 νέων θέσεων εργασίας στην Ε.Ε. μόνο στο πεδίο της ανάπτυξης εφαρμογών λογισμικού για κινητές και υπερφορητές συσκευές την επόμενη 10ετία.

Όσες χώρες επένδυσαν σε υψηλή τεχνολογία (Νορβηγία, Ισραήλ, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Ινδία, Κίνα κ.ά.) με στρατηγικό και μακρόπνοο σχεδιασμό -αποσκοπώντας στην καλλιέργεια ανθρώπινου δυναμικού υψηλής ποιότητας και κατάρτισης- ανταμείφθηκαν σε εκπαιδευτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο.

Να σημειωθεί ότι οι απαιτήσεις για επενδύσεις στον τομέα αυτό δεν είναι υψηλές στη σημερινή εποχή.

Στον 21ο αιώνα, η Κριτική και παράλληλα Δημιουργική σκέψη, η Επιστήμη των Υπολογιστών, η Υπολογιστική Σκέψη, η Αλγοριθμική-Δομημένη επίλυση προβλημάτων αποτελούν στόχους-πυλώνες της εκπαίδευσης και είναι πανίσχυρα εφόδια για την κοινωνία της γνώσης.

Μηδενικό κόστος, μεγάλα οφέλη

Η χώρα μας έχει παράδοση σε σημαντικούς επιστήμονες του τεχνολογικού τομέα και η πληροφορική είναι ένας χώρος που μπορεί να αναδείξει τέτοιους ανθρώπους, με μηδενικό κόστος και μεγάλα δημοσιονομικά οφέλη.

Ήδη καταγράφεται διαρροή εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού προς το εξωτερικό τόσο νέων επιστημόνων όσο και σπουδαστών. Είναι η χώρα διατεθειμένη να πληρώσει και αυτό το τίμημα;

Η πρόσφατη στροφή προς την ενίσχυση της υπολογιστικής εκπαίδευσης στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι διεθνώς έντονη. Ενδεικτικά αναφέρονται οι παρεμβάσεις στα προγράμματα σπουδών σε ΗΠΑ (2010), Γερμανία (2009), Καναδά (2008) και Ισραήλ (2008), Ιταλία-Γαλλία-Ιρλανδία-Κύπρος (2015) που ακολουθούν την παραπάνω προβληματική. Έντονο καταγράφεται επίσης το ενδιαφέρον εταιριών - κολοσσών όπως (Microsoft, Oracle, Google), που δραστηριοποιούνται στον χώρο για προσανατολισμό των Προγραμμάτων Σπουδών προς την κατεύθυνση της Υπολογιστικής Σκέψης.

Ο Πληροφορικός Γραμματισμός είναι, συνεπώς, θεμελιώδες ζητούμενο στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Στη διεθνή βιβλιογραφία η Υπολογιστική Σκέψη (computational thinking), θεωρείται θεμελιώδης για τη γνωστική ανάπτυξη (αντίστοιχης αξίας με τα Μαθηματικά και τις Φυσικές Επιστήμες) και αποτελεί βάση για την καινοτομία στα επιστημονικά και τεχνολογικά πεδία και τις θετικές, τεχνολογικές και οικονομικές επιστήμες.

Στόχοι των μαθημάτων

Στόχος των μαθημάτων προγραμματισμού/αλγοριθμικής είναι οι μαθητές:­

• να αναπτύξουν αναλυτική και συνθετική σκέψη
• να αποκτήσουν ικανότητες ­μεθοδολογικού χαρακτήρα
• να επιλύουν προβλήματα σε δομημένα βήματα
• να αναπτύξουν δεξιότητες αλγοριθμικής προσέγγισης, δημιουργικότητα, φαντασία, αναλυτικό πνεύμα, και αυστηρότητα-σαφήνεια στην έκφραση
• να αναλύουν προβλήματα, να προσδιορίζουν δεδομένα και ζητούμενα και να χαράζουν λύση.

Αντίστοιχα, προωθείται η οριζόντια διδασκαλία και επαφή με τα πεδία που αναφέρονται στις Φυσικές Επιστήμες, την Τεχνολογία, την Επιστήμη των Μηχανικών και τα Μαθηματικάμε το περίφημο STEM [Science, Technology, Engineering and Mathematics].

Γιατί, αυτά που αποτελούν μονόδρομο για προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες, για την Ελλάδα φαντάζουν μακρινές προσδοκίες;

Βασικός άξονας κάθε νέας παρέμβασης στο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να είναι ο «εκσυγχρονισμός των εκπαιδευτικών πραγμάτων», η «εμβάθυνση σε κεντρικής σημασίας γνωστικά αντικείμενα», η «καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στη γνώση αλλά και στην αγορά εργασίας» και η «προετοιμασία των νέων για την κοινωνία των Ευρωπαίων πολιτών». 

Πραγμάτωση στόχων

Πώς θα πραγματωθούν αυτοί οι στόχοι;

Η πληροφορική με τη μεταρρύθμιση Αρσένη το 1999 μπήκε στο κάδρο του εκπαιδευτικού συστήματος στον πυρήνα του.

Ωστόσο, τα τελευταία 5 έτη, με διαδοχικές παρεμβάσεις διαφορετικών κυβερνήσεων υποβαθμίζεται συνεχώς και πραγματοποιείται συνεχής μείωση ωρών και κυρίως ποιοτική υποβάθμιση του γνωστικού αυτού αντικειμένου.

Στρεβλές αντιλήψεις, έλλειψη οράματος και στρατηγικής, όπως αυτή που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά και συντεχνιακές παρεμβάσεις δεν επέτρεψαν τη διαμόρφωση ενός ορθού σχεδιασμού που να αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα διακρίνεται συνεχώς στις Ολυμπιάδες Πληροφορικής, ουσιαστικά, χωρίς υποδομές και κατάλληλη προετοιμασία και κυρίως με ιδιωτική πρωτοβουλία! 

Οι εκπαιδευτικοί

Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί πληροφορικής αποτελούν φορείς του καινούργιου και της καινοτομίας. Έχουν σηκώσει το βάρος όλης της μηχανοργάνωσης, της ψηφιακής λειτουργίας των σχολείων και των δομών της Εκπαίδευσης.

Διαθέτουν τη γνώση και την επιστημονική κατάρτιση που απαιτεί η εποχή μας τόσο στο πεδίο τους όσο και σε αυτό της εκπαίδευσης.

Ένας ορθολογικός σχεδιασμός για την παρουσία της πληροφορικής θέλει το αντικείμενο να ξεκινά από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, με παιγνιώδη μορφή και σε επίπεδο χρήσης και εξοικείωσης με το εργαλείο, οικοδομώντας την ψηφιακή κουλτούρα και να κλιμακώνεται με την αξιοποίηση λογισμικού για την επίλυση αυθεντικών προβλημάτων και την εισαγωγή του Προγραμματισμού Υπολογιστικών Συσκευών, μετατρέποντας τον μαθητή από χρήστη σε δημιουργό.

Η παραπάνω προσέγγιση πρέπει να κλικακώνεται και να ολοκληρώνεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση με την αναμενόμενη «Πιστοποίηση στις βασικές Δεξιότητες ΤΠΕ», η οποία να έχει σχετική ισχύ από την πολιτεία.

Στο Γενικό Λύκειο, η ωριμότητα των παιδιών αλλά και η σύγχρονη εκπαιδευτική θεώρηση επιτάσσουν την εντρύφηση και τομείς της Επιστήμης των Υπολογιστών, με τους μαθητές που έχουν αυξημένο ενδιαφέρον στο πεδίο να κατευθύνονται στις σχετικές Τριτοβάθμιες Σχολές. Στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, ο σχετικός τομέας είναι από τους πλέον δημοφιλείς και επαγγελματικά υποσχόμενος, γι’ αυτό και απαιτεί σύγχρονη και επιστημονική σχεδίαση από ειδικούς στον τομέα και όχι βεβιασμένες, πρόχειρες και αποσπασματικές παρεμβάσεις.

Το ζήτημα δεν είναι η αύξηση ωρών στο μάθημα της Πληροφορικής με συντεχνιακή λογική. Είναι η διαμόρφωση ενός συνεκτικού μαθήματος, με ικανό χρόνο και συνθήκες διδασκαλίας, που θα διατρέχει κατακόρυφα Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με ενιαίο, σύγχρονο σχεδιασμό στα πρότυπα της διεθνούς πρακτικής και του 21ου αιώνα. Με απλά λόγια ο Πληροφορικός Γραμματισμός πρέπει να λάβει τη θέση του στην Εκπαίδευση, δίπλα στον Γλωσσικό και στον Μαθηματικό Γραμματισμό.

* Καθηγητής Πληροφορικής

Πηγή: efsyn.gr

Σκέψεις πάνω στην επιθετικότητα και βία στα σχολεία – Πέντε στρατηγικές αντιμετώπισης

Πηγή: https://sciencearchives.wordpress.com

1. Θετικό κλίμα στο σχολείο και πιο ανθρώπινη προσέγγιση των παιδιών

Αυτή η πρόταση αναφέρθηκε και ως μια βασική τομή (paradigm shift) του τρόπου  που σχετίζονται οι παιδαγωγοί με τους μαθητές και η διοίκηση με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Στόχος θα πρέπει να είναι να βελτιωθούν οι ανθρώπινες σχέσεις στο σχολείο και να αλλάξει το κλίμα και σταδιακά να γίνει πιο θετικό, πυροδοτώντας θετικά συναισθήματα σε όλους τους εμπλεκόμενους στη διαδικασία της εκπαίδευσης.

Οι έρευνες έχουν αναδείξει ότι το κλίμα του σχολείου (school climate) είναι μια βασική μεταβλητή που θα πρέπει να προσεχθεί, καθώς προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις προβληματικές συμπεριφορές των μαθητών στα σημερινά σχολεία. Υπάρχουν μερικές μεταβλητές που έχουν υποστηριχθεί εμπειρικά και  βοηθούν  στη βελτίωση του κλίματος στο σχολείο.

Αυτές οι μεταβλητές είναι οι ακόλουθες:
(α) Προσδοκίες για υψηλές επιδόσεις των μαθητών (achievement motivation)
(β) Συνεργατική ατμόσφαιρα στη λήψη αποφάσεων
(γ) Ισότητα και δικαιοσύνη
(δ) Τάξη και πειθαρχία
(ε) Γονική εμπλοκή
(στ) Αγαστές σχέσεις σχολείου-κοινότητας
(ζ) Αφοσίωση διδασκόντων στη εξέλιξη μαθητών
(η) Προσδοκίες δασκάλων
(θ) Ηγεσία
(ι) Σχολικό κτήριο
(κ) Μοίρασμα και πρόσβαση σε διαθέσιμους πόρους
(λ) Φροντίδα και ευαισθησία
(μ) Διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών μεταξύ τους
(ν) Διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών και διδασκόντων

Δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι τα διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς, επιθετικότητας και παραβατικότητας  των μαθητών στα σημερινά σχολεία  έχουν συνήθως και έναν επικοινωνιακό χαρακτήρα.

Με άλλα λόγια,  τα παιδιά κάτι θέλουν να μας πουν. Εμείς ως ενήλικοι θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι  θέλουν να μας πουν. Θα πρέπει να προβληματιστούμε ποιες βαθύτερες ανάγκες των μαθητών εμείς ως παιδαγωγοί και εκπαιδευτικοί δεν ικανοποιούμε ή τι λάθη κάνουμε που μπορεί να εξηγούν εν μέρει ή εν όλω την προβληματική συμπεριφορά τους. Οι γονείς ίσως θα πρέπει να αναλογιστούν τι λάθη ενδεχομένως κάνουν που μπορεί να δημιουργούν έντονο στρες και ψυχική πίεση  στα παιδιά τους και έτσι να «δημιουργούν»
γόνιμο κλίμα για προβληματικές και παραβατικές συμπεριφορές.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι η βελτίωση των σχέσεων μαθητών – καθηγητών και των μαθητών μεταξύ τους. Το πρόβλημα της βίας και της επιθετικότητας στα σχολεία είναι κατεξοχήν θέμα προβληματικών σχέσεων. Οι σχέσεις αυτές εντάσσονται και καλλιεργούνται σε ένα συγκεκριμένο ψυχολογικό και παιδαγωγικό κλίμα.

Ο Carl  Rogers (1969) τονίζει πολύ εύστοχα «το σχολείο δεν μιλά στην ψυχή του μαθητή, τα προγράμματα του δεν ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και στις ανάγκες τους και μάλιστα μερικές φορές είναι ανιαρά».

Μήπως λοιπόν είναι για μερικούς μαθητές αυτή η αρχή της προβληματικής συμπεριφοράς και αργότερα πιο εύκολα και με την παρουσία άλλων επιβαρυντικών παραγόντων μπορεί αυτοί οι μαθητές να επιλέγουν προβληματικές και παραβατικές συμπεριφορές;

Το ελληνικό σχολείο πρέπει να ακούσει τις σοφές οδηγίες του πρωτοπόρου ψυχολόγου Carl Rogers και να αρχίσει να δίνει έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Ποιότητα στην εκπαίδευση σημαίνει ποιότητα στη διδασκαλία και βελτίωση των συνθηκών του κλίματος της σχολικής τάξης, ώστε όλοι οι μαθητές να συμμετέχουν και να μαθαίνουν.

Εκείνο που θα πρέπει να θυμόμαστε όλοι οι εκπαιδευτικοί και οι ψυχολόγοι, καθώς και εκείνοι που ασχολούνται με την εκπαιδευτική πολιτική, είναι ότι η μάθηση προωθείται διαμέσου σχέσεων. Ανθρωπίνων σχέσεων. Σχέσεων με το δάσκαλο και το νηπιαγωγό, σχέσεων με τα άλλα παιδιά. Θα πρέπει να ξανασκεφτούμε πως το  σημερινό δημόσιο σχολείο και νηπιαγωγείο, θα πρέπει να γίνει ένα σχολείο και ένα νηπιαγωγείο που θα στηρίζεται στην δυναμική των σχέσεων και των προσώπων.

2. Κουλτούρα συνεργασίας και επίλυσης προβλημάτων στο σχολικό πλαίσιο

Αυτή η πρόταση σχετίζεται άμεσα με το ευρύτερο σχολικό κλίμα που μόλις αναλύθηκε ως μια σημαντική μεταβλητή. Τα ελληνικά σχολεία έχουν ανάγκη από εκπαιδευμένους παιδαγωγούς και διευθυντές που κάθε τους πράξη και λόγος να συντείνουν στο να χτιστεί μια ευρύτερη σχολική κουλτούρα που θα ενθαρρύνει και θα επιβραβεύει τη συνεργασία για την επίλυση προβλημάτων με τα λόγια και όχι με την βία.

Αυτή η κουλτούρα θα περνάει το μήνυμα ότι κάθε πράξη βίας και επιθετικότητας για την επίλυση διαφορών  στο σχολείο δεν είναι απαράδεκτη και άρα είναι απορριπτέα και συστηματικά θα αποθαρρύνεται καθώς οι μαθητές θα υφίσταται αρνητικές συνέπειες,  αν χρησιμοποιούν βία.

Θα μπορούσαν ενδεχομένως να δημιουργηθούν «επιτροπές» για την επίλυση διαφορών που θα είναι ευκαιρίες για τις αντιμαχόμενες πλευρές να συζητήσουν με τη βοήθεια ενός «διαιτητή» τις διαφορές τους και να βρουν κοινά αποδεκτές λύσεις, ώστε να επιλύονται οι διαφορές ειρηνικά και πολιτισμένα.

Το διδακτικό προσωπικό θα πρέπει να εκπαιδευτεί και να επενδύσει σε μια τέτοια φιλοσοφία και να προσπαθεί να την εφαρμόζει καθημερινά στη σχολική τάξη και σ’ όλο το σχολείο. Η κουλτούρα των σχολείων όπως και το κλίμα τους, είναι κάτι που θέλει χρόνο για να αλλάξει, αλλά εν τέλει μπορούν να επέλθουν αλλαγές που άμεσα θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά των μαθητών.

Μέσα στο πλαίσιο αυτής της πρότασης, θα πρέπει η διοίκηση του σχολείου να ξανασκεφτεί το θέμα των ποινών και των τιμωριών που επιβάλλονται στους μαθητές και να βρεθούν τρόποι που να μην χρειάζεται να καταλήξουμε σε αυτές τις ακραίες αρνητικές τιμωρητικές λύσεις που  δεν είναι αποτελεσματικές έτσι κι αλλιώς.

3. Ποιοτική Διδασκαλία

Ποιότητα στην εκπαίδευση σημαίνει βασικά ποιότητα στη διδασκαλία και στη παιδαγωγική προσέγγιση.  Αυτή η πρόταση είναι η λυδία λίθος όπου «πατάει» ένα σωστά συγκροτημένο εκπαιδευτικό σύστημα. Κεντρική προτεραιότητα θα πρέπει να γίνει η εντατική και συστηματική επιμόρφωση των διευθυντών και εκπαιδευτικών σε θέματα εξελικτικής ψυχολογίας και αποτελεσματικών ψυχοπαιδαγωγικών παρεμβάσεων σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Αυτή η εκπαίδευση θα  τους καταστήσει επιδέξιους στον  χειρισμό των διαφορετικοτήτων των μαθητών και στη προσαρμογή του διδακτικού τους στυλ στις ανάγκες των μαθητών τους είτε αυτοί είναι αλλοδαποί μαθητές, είτε είναι παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, είτε είναι παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς κ.α. Η ποιοτική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού γίνεται άμεσα και ποιοτική αναβάθμιση της ίδιας της εκπαίδευσης. Η ποιοτική διδασκαλία είναι η βάση μιας αποτελεσματικής μάθησης και βοηθά ώστε πολλά από τα προβλήματα συμπεριφοράς να προληφθούν.

Στο πλαίσιο της αναβάθμισης της ποιότητας της εκπαίδευσης και εκτός από τη σημαντικότατη διάσταση της βελτίωσης της διδακτικής και παιδαγωγικής ικανότητας των εκπαιδευτικών, θα πρέπει να ενταχθούν στα δημόσια σχολεία και νηπιαγωγεία ειδικοί της ψυχικής υγείας όπως σχολικοί ψυχολόγοι, λογοπεδικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι ειδικοί ανάλογα των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών. Το υποστηρικτικό πλαίσιο  υπηρεσιών που θα προσφέρουν οι ειδικοί, θα λειτουργήσει θετικά ώστε να ελαφρυνθεί το άγχος και ο κόπος των μαχόμενων εκπαιδευτικών και να ενδυναμωθούν οι δεξιότητες τους, ώστε να αντιμετωπίζουν με αποτελεσματικότητα προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης των μαθητών τους. Αυτό θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να γίνουν πιο αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί.

4. Αναστοχαζόμενοι Παιδαγωγοί

Οι εκπαιδευτικοί και όσοι επαγγελματίες εμπλέκονται με παιδιά θα πρέπει να στοχάζονται και να αναστοχάζονται τις διδακτικές και παιδαγωγικές τους προσεγγίσεις, γιατί έτσι θα μπορέσουν να βελτιωθούν οι ίδιοι και επομένως να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για τα προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητας των παιδιών. Αντιθέτως, θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να κάνουν συστηματική δουλειά  με τον εαυτό τους,  να βελτιώσουν τις δεξιότητες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τους μαθητές και τους συναδέλφους τους. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να κοιτάξουν τη συμπεριφορά τους, γιατί πολλές φορές οι άστοχοι παιδαγωγικοί χειρισμοί τους αποτελούν τη βάση για να αναπτυχθούν και να χειροτερεύσουν διάφορα ήπιας μορφής προβλήματα συμπεριφοράς.

Ξέρουμε ότι οι αυταρχικοί χειρισμοί σε θέματα συμπεριφοράς των παιδιών τείνουν να δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που πάνε να λύσουν. O τελικός μας στόχος είναι να γίνουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση αυτό που πολύ εύστοχα λένε οι αγγλοσάξωνες «reflective practitioners» ή στα ελληνικά «αναστοχαζόμενοι εκπαιδευτικοί».

5. Συνεργασία με την οικογένεια

Τέλος, η συνεργασία με την οικογένεια,  με απώτερο σκοπό να κατανοηθεί συνολικά η συμπεριφορά του παιδιού, είναι σημαντική προυπόθεση προτού αποφασιστούν οι δράσεις για την επίλυση  προβλημάτων συμπεριφοράς, επιθετικότητας και παραβατικότητας.

Στη Λειτουργική Ανάλυση της Συμπεριφοράς (Functional Behavioral Assessment) που γίνεται στο αρχικό στάδιο της κατανόησης της προβληματικής συμπεριφοράς του κάθε μαθητή, σαφώς μπορεί να «γεννήσουν» υποθέσεις εργασίας που άμεσα συνδέονται με την οικογενειακή δυναμική για την καλύτερη κατανόηση της προβληματικής συμπεριφοράς του παιδιού.

Είναι σημαντικό (και εδώ οι γονείς θέλουν συμβουλευτική και υποστήριξη) να επιμορφωθούν οι γονείς για να μάθουν να χειρίζονται προκλητικές ή και προβληματικές συμπεριφορές των παιδιών τους και να διδαχτούν εναλλακτικούς τρόπους θετικής πειθαρχίας με την αποφυγή ακραίων τιμωρητικών λύσεων, όπως είναι η σωματική βία, μια επιλογή που δυστυχώς αρκετοί γονείς χρησιμοποιούν και συνήθως συνδέεται με την αυξημένη επιθετική συμπεριφορά στο σχολείο αργότερα.

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά το θέμα της προβληματικής συμπεριφοράς, της επιθετικότητας και της παραβατικότητας των μαθητών μέσα από ένα νέο πρίσμα που επικεντρώνεται στο όλο σύστημα και στην κάθε τάξη ξεχωριστά και θα απομακρύνεται από το ιατρικό μοντέλο, το οποίο πρεσβεύει ότι κάθε ψυχοπαθολογία βρίσκεται μέσα στο μαθητή.

Θα πρέπει να δούμε το θέμα της προβληματικής συμπεριφοράς των μαθητών ευρύτερα και πιο σφαιρικά. Θα πρέπει να μελετήσουμε το περιβάλλον που εμφανίζονται οι προβληματικές συμπεριφορές, να μελετήσουμε τις αλληλεπιδράσεις μαθητών και εκπαιδευτικών, να μελετήσουμε τις επικοινωνιακές δεξιότητες και δεξιότητες διαχείρισης δύσκολων συμπεριφορών των εκπαιδευτικών και τέλος να μελετήσουμε (και αν χρειαστεί να δράσουμε δημιουργικά) για να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της διδασκαλίας που προσφέρεται στα ελληνικά σχολεία.

Αν μελετήσουμε συστηματικά όλους αυτούς τους παράγοντες, σίγουρα θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση των προβληματικών συμπεριφορών των μαθητών ξεκινώντας από τις πιο ήπιες μορφές και μέχρι τις πιο ακραίες μορφές όπως επιθετικότητα, βία και παραβατικότητα.  Εξαιτίας αυτού του βήματος, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να αναλάβουμε αποτελεσματικές δράσεις για τη μείωση αυτών των φαινομένων στα σχολεία μας.

Απόσπασμα από άρθρο του Αναστάσιου Ματσόπουλου, επίκουρου καθηγητή Σχολικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Προγραμματιστές από τα...γεννοφάσκια!

Πηγή: http://gr.euronews.com/2015/09/03/cracking-the-code-the-growing-role-of-coding-in-education/

Θεωρείται ο προγραμματισμός το νέο αλφάβητο για τον 21ο αιώνα;Σε ποια ηλικία θα πρέπει κανείς να εισάγεται στον προγραμματισμό;Πώς θα γεφυρωθεί το χάσμα της πληροφορικής μεταξύ των δύο φύλων;

Οι υπολογιστές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Στην Ευρώπη, όλο και περισσότερα σχολεία εισάγουν τον προγραμματισμό στο πρόγραμμα σπουδών. Έχει γίνει ο προγραμματισμός απαραίτητη δεξιότητα του 21ου αιώνα;

Γαλλία: Προγραμματισμός από το νηπιαγωγείο!

Πόσο νωρίς μπορούν να ξεκινήσουν τα παιδιά να μάθουν προγραμματισμό; Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, οι μαθητές εισάγονται στις βασικές έννοιες στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.Στη Γαλλία υπάρχει ένα πρόγραμμα που πιστεύει ότι θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ακόμα και στα νήπια.

Τα ρομπότ απευθύνονται σε παιδιά.Εμφανιζονται στην τηλεόραση και πολλά από τα δωμάτια των παιδιών είναι γεμάτα με αυτά.Ας γνωρίσουμε το ρομπότ Primo Eίναι κατασκευασμένο από ξύλο, τετράγωνο και με ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο Tardy στο St-Etienne το λατρεύουν.Για τη νηπιαγωγό Λέιλά Τζελάς:«Νομίζω ότι είναι ελκυστικό (για τα παιδιά) επειδή το βλέπουν στις ταινίες κινουμένων σχεδίων, στην τηλεόραση. Είναι ένα παιχνίδι. Είναι κάτι που δεν έχουν συνηθίσει να το παίζουν.Γι αυτό και είναι ελκυστικό.»

Αν η Ελίζα βάλει το κόκκινο τσιπ στο τηλεχειριστήριο, το ρομπότ κινείται ευθεία ένα βήμα.Με το μπλε: κινείται προς τα αριστερά, με το κίτρινο: προς τα δεξιά. Με τον τρόπο αυτό αυτή δίνει τη διαταγή αυτή το προγραμματίζει.

Μέχρι στιγμής, το παχνίδι Primo δοκιμάζεται σε ένα γαλλικό νηπιαγωγείο υπό την αιγίδα του Συλλόγου Frequence écoles της Λυών. Μετά από αυτή τη δοκιμαστική περίοδο οι γαλλικές αρχές θα αποφασίσουν εάν πρέπει ή όχι να εισάγουν το παιχνίδι προγραμματισμού σε μεγαλύτερη κλίμακα με χρηματοδότηση του Δημοσίου.

Ο προγραμματισμός είναι στην κορυφή της ατζέντας αρκετών κυβερνήσεων και θα ενισχυθεί σε πολλά πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολεία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

«Ο προγραμματισμός αποτελεί θέμα γενικής εκπαίδευσης για όλους. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν υπολογιστές που μας περιβάλλουν είτε πρόκειται για τηλέφωνα, πλυντήρια ρούχων ή συνδεδεμένα αντικείμενα τα οποία γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Εάν μάθουμε τι είναι ένα πρόγραμμα και το πώς είναι προγραμματισμένη μια μηχανή κατανοούμε τον κόσμο που μας περιβάλλει»,τονίζει η Τζουλί Μπορζό μηχανικός της Fréquence écoles

GPS,κινητά, ηλεκτρικές σκούπες,αυτόματα παντζούρια… Οι υπολογιστές αποτελούν σημαντικό μέρος της καθημερινότητάς μας.Τα παιδιά στη σημερινή εποχή μεγαλώνουν μέσα σε αυτό το περιβάλλον.

Στόχος του παιχνιδιού είναι πρόβλεψη και η οπτική σκέψη, αλλά πάνω απ ‘όλα τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι είναι ο άνθρωπος που προγραμματίζει τα μηχανήματα. Ακόμη και όταν πρόκειται για πολύπλοκα ρομπότ όπως στην έκθεση Innorobo στη Λυών.Το ρομπότ Poppy μαθαίνει να περπατά χάρη στη βοήθεια των μαθητών και των φοιτητών.

Για τον Γιασίν Σερχρουσνί διευθυντής προγράμματος Génération Robots:«Όταν παρουσιάζουμε ένα ρομπότ στους μαθητές, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να τους διωχνουν στο τέλος της ημέρας λέγοντας ότι αυτό είναι το τέλος του μαθήματος.Αυτοί θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται με αυτό για τη δημιουργία νέων προγραμμάτων.Με αυτό τον τρόπο αποκτούν γνώση στην πληροφορική και στα μαθηματικά.Τα ρομπότ είναι ένα χρήσιμο παιδαγωγικό εργαλείο.»

Είναι ένας σημαντικός τρόπος για να εκπαιδευτεί η επόμενη γενιά, γιατί σε έναν κόσμο αυξανόμενων απαιτήσεων πληροφορικής, οι επιστήμονες πληροφορικής θα γίνονται όλο και πιο σημαντικοί. Τι γίνεται όμως αν η γλώσσα προγραμματισμού του σήμερα είναι εντελώς παρωχημένη αύριο;

«Οι τεχνολογίες αλλάζουν αλλά το πνεύμα και η λογική παραμένουν τα ίδια. Σήμερα δεν είναι σημαντικό να μάθουν μια συγκεκριμένη γλώσσα υπολογιστή ή τεχνολογίας σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά να μάθουν την προσέγγιση και την επίλυση ενός προβλήματος με τη χρήση του προγραμματισμού.»

Ουγγαρία:Προγραμματισμός για όλους

Ο προγραμματισμός αφορά μόνο στους άνδρες; Σήμερα η πλειοψηφία των προγραμματιστών είναι άνδρες, αλλά υπάρχουν προγράμματα που προσπαθούν να αντιστρέψουν αυτή την τάση και να κλείσουν το χάσμα της πληροφορικής μεταξύ των δύο φύλων.Στην Ουγγαρία υπάρχει ανάλογο τμήμα εκμάθησης προγραμματισμού για τα κορίτσια.

H Szeghalom της Ουγγαρίας, 200 χιλιόμετρα από τη Βουδαπέστηείναι μια αγροτική περιοχή με πολύ μικρή πρόσβαση στην κοινωνία της πληροφορικής.Η Σόνια είναι 13.Της αρέσουν τα κοριτσίστικα ρούχα και κοσμήματα.Απολαμβάνει τις θερινές διακοπές της.Η Σόνια έχει επίσης ένα πάθος που είναι αρκετά ασυνήθιστο για έναν έφηβο κορίτσι:τους υπολογιστές και τον προγραμματισμό.

«Τα αγόρια είπαν ότι ήταν παράξενο να ξεκινήσω αυτό το τμήμα. Στην πραγματικότητα, όλοι λένε ότι είμαι έξυπνη. Στην αρχή τα αγόρια δεν ήταν εύκολο να αποδεχθούν ότι εγώ έγραφα κώδικες…»

Για να ικανοποιήσει τοπάθος της για τον προγραμματισμό η Σόνια
κάνει ολόκληρο ταξίδι για να φτάσει στην πρωτεύουσα.Τη μητέρα της δεν την πειράζει να την πηγαίνει με το αυτοκίνητο δύο φορές την εβδομάδα. Πιστεύει ότι είναι σημαντικό για το μέλλον της Σόνια.

«Νομίζω ότι αυτή θα είναι σε θέση να ζει από τον προγραμματισμό. Αυτό θα της δώσει ελευθερία:η Σόνια είπε οτι δεν θα ζει ούτε από τη μουσική ούτε από τον αθλητισμό.Ενω θα εργάζεται στον τομέα της πληροφορικής, θα είναι σε θέση να ασχολείται με τα υπόλοιπα ως χόμπυ»,λέει η μητέρα της.

Αλλά τι είναι αυτό που κάνει τον προγραμματισμό τόσο ενδιαφέρον για μία έφηβο;

«Είναι σπουδαίο να δημιουργώ πράγματα, πληκτρολογώντας κώδικες που είναι σχεδόν ακατανόητοι για τους άλλους. Απλά πληκτρολογείς όλο αυτό το χάος και κάτι βγαίνει από αυτό.»

Η Σόνια σπουδάζει προγραμματισμό σε μια ομάδα, ως μέρος της πρωτοβουλίας Coding Girls
που ξεκίνησε από την εταιρεία τεχνολογίας Prezi. Το πρόγραμμα απευθύνεται αποκλειστικά σε έφηβες.Αφορά σε μεγαλύτερη κλίμακα και αυτός είναι ο λόγος που ενεπλάκη και η ΜΚΟ Skool.

Για την εμπνεύστρια Zsófia Major της Skool «Ο τομέας της πληροφορικής σε μεγάλο βαθμό κυριαρχείται από άνδρες, ενώ ο αριθμός των γυναικών είναι πολύ μικρός. Αυτό είναι ένα πρόβλημα για πολλούς λόγους: αφενός, θα ήταν σπουδαίο να εργάζονται περισσότερες γυναίκες στον τομέα της τεχνολογίας, δεδομένου ότι όσο πιο ποικιλόμορφος είναι ο χώρος εργασίας τόσο το καλύτερο».

Στην αίθουσα υπολογιστών τα κορίτσια μελετούν μια γλώσσα προγραμματισμού που ονομάζεται Processing.Φαίνεται να το απολαμβάνουν.Η δημιουργία κωδικών υποτίθεται ότι είναι πραγματικά δύσκολη. Ή μήπως πρόκειται για μια ακόμη ηλίθια προκατάληψη όπως είναι και το οτι τα κορίτσια δεν μπορούν να γράψουν κώδικα;

«Ο καθένας μπορεί να μάθει να γράφει κώδικες,αυτό πιστεύουμε Ο καθένας μπορεί να το κάνει.”

Ολλανδία:«Χακάρισμα» εγκεφάλου

Θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να ενεργοποιήσουμε τη συγκέντρωσή μας με το πάτημα ενός κουμπιού; Ή να συνδέσουμε δύο σώματα σε διαφορετικές ηπείρους; Για μερικούς επιστήμονες,το χακάρισμα του εγκέφαλου δεν είναι πλέον στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, όπως θα δούμε σε μια παρουσίαση στην Ολλανδία και τον Καναδά.

Το «χακάρισμα» του εγκεφάλου ήταν το ζητούμενο στην εκδήλωση που διήρκεσε τρεις ημέρες και πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα στο Αμστερνταμ και το Μοντρεάλ του Καναδά φέρνοντας σε επαφή καλλιτέχνες, σχεδιαστές, φιλοσόφους, προγραμματιστές, επιστήμονες.Χρησιμοποιώντας λογισμικό και υλικό ανοιχτού κώδικα προσπάθησαν να φανταστούν νέους τρόπους χρήσης των τεχνολογιών αυτών και να εξερευνήσουν το μυαλό. Για παράδειγμα, αυτή η ομάδα προσπαθεί να ανιχνεύσει την κατάσταση του μυαλού ενός ατόμου και να το μεταφράσει στο φωτισμό.
Ο σχεδιαστής Σιλβάν Λάαν αναλύει:«Μπορείτε να ξαπλώσετε στο κρεβάτι, να ξεκινήσετε αναπνέοντας πιο αργά, πιο συνειδητά και το φως στο δωμάτιο θα αλλάξει από πορτοκαλί σε πράσινο, μπλε, με βαθύ πορφυρό. Και τότε θα είσθε σε θέση να κοιμηθείτε γιατί θα είσθε σε θέση να ελέγξετε τα κύματα του εγκεφάλου σας και να τα φέρετε σε μια πολύ πιο χαλαρή κατάσταση.»

Αισθητήρες τοποθετούνται στον εγκέφαλο για να τον συνδέσουν με έναν υπολογιστή, προκειμένου να υπολογίσουν τα κύματα που παράγονται από το μυαλό.

Ο διοργανωτής Martijn Arts του Hack the Brain περιγράφει:«Στις ημέρες του Ρέμπραντ, εξερευνήσαμε το σώμα, τις μηχανικές λειτουργίες των άκρων μας και τώρα μπορούμε να εξερευνήσουμε το μυαλό. Φυσικά, το ανθρώπινο μυαλό είναι διαφορετικό από έναν υπολογιστή, αλλά τώρα χρησιμοποιούμε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και όλα τα είδη των τεχνολογικών επιτευγμάτων για να μάθουμε τι υπάρχει εκεί.»

Η πρόκληση για την άλλη ομάδα είναι να διαβάσει τα συναισθήματα που φαίνεται να είναι πολύ δύσκολο , σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες που ήταν παρόντες στο hackathon.

Για την καλλιτέχνη Γιασμίν Μίλερ:«Μπορείτε να αφήσετε ένα μικρό κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξής σας έξω, επειδή πραγματικά θελετε να πάτε εκεί. Γι ‘αυτό είναι περισσότερο μια ποιητική προσέγγιση.Θέλαμε περισσότερο να κινητοποιησουμε τον εγκέφαλο και να ταρακουνήσουμε το άτομο στο οποίο κάνουμε το πείραμα ούτως ώστε να το βγάλουμε από την φυσιολογική κατάσταση του νου.»

Παράλληλα στο Μοντρεάλο Γιανίκ Ρόυ και η ομάδα του προσπαθούν να συνδέσουν τον εγκέφαλο με ένα βραχίονα.«Οταν κλείνω τα μάτια μου και χαλαρώνω, το μυαλό μου παράγει δραστηριότητα που προκαλεί διέγερση των μυών και το χέρι μου σηκώνεται μόνο του.»

Είναι πλέον έτοιμοι για μια διηπειρωτική σύνδεση μεταξύ του Μόντρεαλ και του Άμστερνταμ. Οι δύο ομάδες προετοιμάστηκαν χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Ο στόχος είναι να κινήσουμε έναν βραχίονα στην άλλη πλευρά του ωκεανού με την αποστολή σημάτων από έναν εγκέφαλο που συνδέεται με έναν υπολογιστή και μέσω αισθητήρων που έχουν τοποθετηθεί στους μυς.

Ο Πίτερ Βαν Μποχέμεν ειδικός βιοτεχνολογίας αναφέρει χαρακτηριστικά:«Στον αθλητισμό ή ως χειρουργός μπορείτε να μάθετε πώς να κινείσθε βάζοντας σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα στο σώμα σας από το μυαλό κάποιου άλλου. Για παράδειγμα, έχετε κάποιον που είναι πραγματικά καλός στη ζωγραφική.Αν θέλετε να μάθετε κι εσείς ζωγραφική από αυτόν, μπορείτε να συνδέσετε το μυαλό του με το σώμα σας και να μάθετε ζωγραφική από τις πραγματικές κινήσεις.»

Επιμέλεια Andrea Buring

Πηγή: http://gr.euronews.com/2015/09/03/cracking-the-code-the-growing-role-of-coding-in-education/

Αλλάζει τον κόσμο της Πληροφορικής

http://www.ellines.com/famous-greeks/11990-allazei-ton-kosmo-tis-pliroforikis/

Ο Ιωσήφ Σηφάκης είναι εκ των κορυφαίων επιστημόνων στον τομέα της Πληροφορικής σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2007 τιμήθηκε με το Βραβείο Τούρινγκ από κοινού με τον Έντμουντ Κλαρκ και τον Έρνεστ Άλλεν Έμερσον, για τις εργασίες τους στον έλεγχο μοντέλων, μία μέθοδο τυπικής επαλήθευσης υλικού ή λογισμικού υπολογιστών. Το Βραβείο Τούρινγκ  θεωρείται ως το Νομπέλ της Πληροφορικής.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 26 Δεκέμβρη του 1946, σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ με υποτροφία. Κατά την περίοδο των σπουδών του στη Γαλλία απέκτησε την γαλλική υπηκοότητα και έκτοτε ζει εκεί.

Εργάζεται για το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών και είναι ο ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag στη Γκρενόμπλ. Επίσης είναι Διδάκτωρ Πληροφορικής του Πανεπιστημίου της Grenoble, Eπίτιμος Διδάκτωρ του Πολυτεχνείου  της Λωζάνης και Eπίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Πάτρας. Τον Μάρτιο του 2014 ανέλαβε πρόεδρος του νέου Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) της χώρας μας.

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του είναι το εργαστήριο του Verimag, καθώς ανέπτυξε την υποκείμενη θεωρία και την τεχνολογία για το εργαλείο SCADE, που χρησιμοποιείται από την Airbus για το σχεδιασμό και την επικύρωση των κρίσιμων συστημάτων πραγματικού χρόνου και μάλιστα έχει γίνει πρότυπο για την παγκόσμια αεροναυπηγική.

Το Verimag έχει διαρκή και στρατηγική συνεργασία με την ST Microelectronics, τη France Telecom R & D και την Airbus, μέσω των οποίων έχουν πολλά αποτελέσματα σχετικά με την επικύρωση και τον έλεγχο.

Ο Ιωσήφ Σηφάκης είναι αναγνωρισμένος διεθνώς και για την πρωτοποριακή εργασία του στις δύο θεωρητικές και πρακτικές πτυχές της Προδιαγραφής και Επαλήθευσης Ταυτόχρονων Συστημάτων. Συνέβαλε στην ανάδειξη του μοντέλου ελέγχου, το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως ως μέθοδος για τον έλεγχο των βιομηχανικών εφαρμογών. Οι τρέχουσες ερευνητικές του δραστηριότητες περιλαμβάνουν  το σχεδιασμό, τη μοντελοποίηση και ανάλυση των συστημάτων πραγματικού χρόνου με έμφαση στις τακτικές κατασκευής.

Επιπροσθέτως, είναι ο Επιστημονικός Συντονιστής του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αριστείας ARTIST2 για τα ενσωματωμένα συστήματα σχεδιασμού. Το δίκτυο αυτό αποτελείται από τις 35 κορυφαίες Ευρωπαικές ομάδες στον τομέα αυτό και σκοπός του είναι να παράγει πρωτοπόρα προϊόντα.

Είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, της Γαλλικής Ακαδημίας Τεχνολογιών και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας.

Το γαλλικό κράτος του απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Αξιωματούχου Εθνικής Άξίας (Grand Officier de l’Ordre du Merite) και τον τίτλο του διοικητού της Λεγεώνας της Τιμής (Commandant de la Legion d’Honneur). To 2009, του απενεμήθη το Βραβείο του Ίδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία. Το 2012, του απενεμήθη το μετάλλιο Leonardo Da Vinci.

Απόσπασμα της αποκλειστικής συνέντευξης που παραχώρησε στην ομάδα του ellines.com. 

«Είμαστε μια γενιά που είχε οράματα. Θέλαμε οι περισσότεροι να γίνουμε επιστήμονες, είχαμε ιδεώδη. Εκείνη την εποχή η επιστήμη είχε μία άλλη αίγλη και εγώ προσωπικά ήθελα να γίνω ερευνητής από μικρός. Την περίοδο ’64-’69 ήμουν στο Πολυτεχνείο. Ήταν δύσκολα χρόνια και το όνειρό μου ήταν να φύγω στο εξωτερικό. Το πέτυχα ένα χρόνο μετά και βρέθηκα στη Γαλλία. Αρχικά πήγα να σπουδάσω Φυσική, αλλά εκεί γνώρισα την Πληροφορική. Τότε είχαμε μηχανές που πλησίαζαν την συμπεριφορά του ανθρώπινου μυαλού, ήταν έξυπνα μηχανήματα κι αυτό με μάγευε!».

«Χρειάστηκε να δουλέψω σκληρά, όπως οι περισσότεροι Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό. Αυτό το οποίο πρέπει να αναγνωρίσω είναι πως το γαλλικό σύστημα, όπως και άλλα συστήματα στο εξωτερικό, αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και τους δίνουν την πρέπουσα θέση μέσα σε αυτό. Στην Ελλάδα υπάρχουν δυσκολίες στο να αναγνωριστεί άμεσα κάποιος που προσφέρει στο σύστημα και να υπάρξει αξιοκρατία».

«Στην Ελλάδα έχουμε ικανούς ερευνητές. Το επίπεδο της έρευνας είναι αρκετά υψηλό και συγκρίσιμο με την έρευνα που γίνεται στην Ευρώπη. Αυτό που λείπει είναι η σύνδεση της έρευνας με την πραγματική οικονομία. Εκεί βρίσκεται σε μειονεκτική θέση η Ελλάδα».

«Πρέπει να παλέψουμε για να γίνει κάτι στην Ελλάδα, διότι είναι και η τελευταία μας ευκαιρία. Δεν είμαι αφελώς αισιόδοξος, ξέρω ότι υπάρχουν εμπόδια αλλά ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα περιμένουν να γίνει κάτι για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο. Για να βγούμε πρέπει να εκσυγχρονίσουμε την οικονομία μας. Ο εκσυγχρονισμός περνάει μέσα από το όραμα της καινοτομίας. Η Ελλάδα έχει τα προσόντα για να το πετύχει».

http://www.ellines.com/famous-greeks/11990-allazei-ton-kosmo-tis-pliroforikis/

Ρομποτική μητέρα σχεδιάζει και βελτιώνει τα παιδιά της

http://robotics-edu.gr/

Κέμπριτζ, Βρετανία
Είναι η αρχή της φυσικής επιλογής προσαρμοσμένη στον κόσμο της ρομποτικής: ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ παρουσιάζουν μια ρομποτική μητέρα που σχεδιάζει και συναρμολογεί ρομποτάκια, ελέγχει τις επιδόσεις τους και επιλέγει τα καλύτερα χαρακτηριστικά για την επόμενη γενιά απογόνων.

Χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, η μηχανή σχεδιάζει ρομπότ που αποτελούνται από έναν έως πέντε πλαστικούς κύβους που συνδέονται με κόλλα. Κάθε κύβος περιέχει έναν μικρό κινητήρα, και κάθε ρομποτάκι κινείται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το πώς έχουν διαταχθεί οι κύβοι του.

Η ρομποτική μαμά αξιολογεί τα παιδιά της με βάση το πόσο μεγάλη απόσταση διανύουν σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα. Οι διατάξεις που αυξάνουν την κινητικότητα αναγνωρίζονται και εφαρμόζονται στο σχεδιασμό της επόμενης γενιάς απογόνων, ενώ οι προβληματικές διατάξεις απορρίπτονται.

Αυτή η διαδικασία βελτίωσης από γενιά σε γενιά μιμείται τη λειτουργία της φυσικής επιλογής, η οποία ευνοεί την επιβίωση των καλύτερων και καταδικάζει σε θάνατο όσους αδυνατούν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Σε αυτή την περίπτωση όμως, πρόκειται για την τεχνητή επιλογή μιας μηχανής.

«Στο μεγαλύτερο πείραμα που έχουμε πραγματοποιήσει ως τώρα δημιουργήσαμε 500 ρομπότ» λέει στο Reuters o Φούμια Ίντα, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην ανοιχτή επιθεώρηση PLoS ONE.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το κίνητρο της ρομποτικής μητέρας να σχεδιάζει το ένα ρομποτάκι μετά το άλλο προέρχεται από ένα σύστημα «επιβράβευσης» που έχει εισαχθεί στον κώδικά του: «Προγραμματίσαμε στο ρομπότ συναρτήσεις που ορίζουν την επιβράβευση που θα λάβει το ρομπότ ανάλογα με τα σχέδια που κάνει […] Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση που διανύει το ρομποτάκι, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιβράβευση που λαμβάνει η μητέρα» εξηγεί ο Άντρε Ροσέντο της ερευνητικής ομάδας.

Στη δοκιμή με τα 500 ρομποτάκια, ορισμένα από τα σχέδια που δημιούργησε η μητέρα «θα ήταν πολύ δύσκολο να σχεδιαστούν από ανθρώπους».

Το πείραμα ήταν άκρως επιτυχημένο, αφού τα ρομποτάκια της τελευταίας γενιάς διήνυαν διπλάσια απόσταση στον ίδιο χρόνο σε σχέση με τους απογόνους της πρώτης γενιάς.

Παραμένει όμως σαφές αν αυτή η τεχνητή επιλογή θα είχε κάποιο τέρμα, ή αν θα συνεχιζόταν επ΄αόριστον όπως η εξέλιξη της ζωής στη Γη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη βελτίωση των βιομηχανικών ρομπότ. Στο παράδειγμα μιας αυτοκινητοβιομηχανίας, κάμερες θα μπορούσαν να παρακολουθούν την ποιότητα κατασκευής κάθε αυτοκινήτου ώστε να αναγνωρίζονται οι πιο ικανοί μηχανικοί εργάτες.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500023212

Ελληνική διάκριση στο Microsoft Imagine Cup 2015

 

http://robotics-edu.gr/

 

Με δύο πολύ σημαντικές διακρίσεις επέστρεψε στην Ελλάδα η ομάδα Prognosis, η οποία διαγωνίσθηκε μαζί με τις καλύτερες ομάδες από όλον τον κόσμο, στην τελική φάση του παγκόσμιου διαγωνισμού καινοτομίας, Imagine Cup 2015 της Microsoft, που πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον, στις 31 Ιουλίου 2015.

Τα μέλη της ομάδας, τα οποία προέρχονται από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κέρδισαν το Ability Award, με την καινοτόμα εφαρμογή τους για τη διάγνωση πρώιμων συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με Πάρκινσον, το οποίο δίνεται στην καλύτερη λύση για προβλήματα ατόμων με αναπηρία.

Το βραβείο συνοδεύεται από τη μοναδική ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια ειδικά σχεδιασμένη “bootcamp” εμπειρία στο Σιάτλ, το Σεπτέμβριο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αναπτύξουν περαιτέρω την εφαρμογή τους, μέσω της καθοδήγησης εξειδικευμένων στελεχών της Microsoft. Επιπλέον, η ελληνική ομάδα κατάφερε να κατακτήσει την τρίτη θέση με χρηματικό έπαθλο αξίας 5.000$, στην κατηγορία World Citizenship, στην οποία συμμετείχαν.

Η Prognosis, η οποία προέρχεται από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αποτελείται από τους Δέσποινα Ευθυμιάδου, Βασιλική Μπίκια, Δημήτρη Ιακωβάκη, Κωνσταντίνο Μαυροδή και από τον μέντορά τους, Λεόντιο Χατζηλεοντιάδη.

 

http://gr.pcmag.com/imagine-cup-2015/18025/news/ellenike-diakrise-sto-microsoft-imagine-cup-2015

 

 

Ο πρώτος ανθρώπινος εγκέφαλος εργαστηρίου είναι γεγονός

http://www.sofokleousin.gr/archives/249322.html

Ο πρώτος ανθρώπινος εγκέφαλος εργαστηρίου είναι γεγονός. Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανέπτυξαν στο εργαστήριο έναν σχεδόν πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος αντιστοιχεί στον πραγματικό εγκέφαλο ενός εμβρύου ηλικίας πέντε εβδομάδων.
Ο εγκέφαλος δημιουργήθηκε από ενήλικα ανθρώπινα δερματικά κύτταρα, τα οποία έπειτα από επαναπρογραμματισμό τους μετατράπηκαν σε βλαστικά-πολυδύναμα και μετά εξειδικεύθηκαν ξανά σε νευρωνικά-εγκεφαλικά κύτταρα.
Νέο ελπιδοφόρο εργαλείο για τη μελέτη νόσων
Το επίτευγμα αναμένεται να βοηθήσει στην μελέτη εγκεφαλικών παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και ο αυτισμός. Ο εργαστηριακός εγκέφαλος έχει μέγεθος γόμας μολυβιού και περιέχει τόσο τη δομή όσο και το 99% των γονιδίων που υπάρχουν στον πραγματικό αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός ανθρώπινου εμβρύου. Περιλαμβάνει επίσης τον νωτιαίο μυελό.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογικής χημείας και φαρμακολογίας Ρενέ Ανάντ από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο, που έκαναν την εντυπωσιακή ανακοίνωση σε συνέδριο στρατιωτικής ιατρικής που διοργάνωσε το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ στη Φλόριντα, δήλωσαν ότι ο καλλιεργημένος στο εργαστήριο εγκέφαλος θα επιταχύνει τις δοκιμές πειραματικών νευρολογικών φαρμάκων, πριν από την διεξαγωγή των απαιτούμενων κλινικών δοκιμών.
Παρακάμπτονται έτσι ηθικά διλήμματα, αν τα αρχικά πειράματα έπρεπε να γίνουν σε πραγματικούς ανθρώπινους εγκεφάλους, ενώ δεν χρειάζεται πλέον τα πειράματα να περιορισθούν σε εγκεφάλους τρωκτικών.
«Όχι μόνο μοιάζει με τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο, αλλά επίσης τα διάφορα είδη κυττάρων του εκφράζουν σχεδόν όλα τα γονίδια, όπως σε έναν κανονικό εγκέφαλο», δήλωσε ο Ανάντ.
Καλλιεργώντας... μυαλά
Το βασικό στοιχείο ωστόσο που λείπει από το εργαστηριακό αντίγραφο του εγκεφάλου, είναι ένα αγγειακό σύστημα, καθώς οι επιστήμονες θα χρειάζονταν μια τεχνητή καρδιά για να επιτύχουν την ομαλή λειτουργία του.
Χρειάζονται περίπου 15 εβδομάδες για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο μοντέλο εγκεφάλου ανάλογου με τον εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι θα δοκιμάσουν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ακόμη πιο ώριμους εγκεφάλους, που να αντιστοιχούν σε εγκέφαλο εμβρύου 12, 16 ή και 20 εβδομάδων.
Άλλοι επιστήμονες εμφανίσθηκαν επιφυλακτικοί - με δεδομένο ότι δεν έχει υπάρξει ακόμη σχετική επιστημονική δημοσίευση παρά μόνο ανακοίνωση - και περιμένουν να δουν περισσότερα στοιχεία για να κάνουν αξιολόγηση, αν και ο Ανάντ εμφανίζεται μάλλον κρυψίνους για τις λεπτομέρειες της έρευνάς του.
«Όταν κάποιος εκφέρει έναν τόσο εντυπωσιακό ισχυρισμό, τότε θα πρέπει να είσαι επιφυλακτικός, μέχρι να είναι πρόθυμος να αποκαλύψει περισσότερα στοιχεία» δήλωσε ο νευρολόγος Ζαμίλ Καντέρ από το βρετανικό νοσοκομείου Τζον Ράντκλιφ, στην Οξφόρδη.
Από την πλευρά του, ο αμερικανικός στρατός ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη έρευνα, προσδοκώντας ότι μπορεί να βοηθήσει στην μελέτη των εγκεφαλικών τραυμάτων των στρατιωτών, καθώς και της αντιμετώπισης μετατραυματικών διαταραχών.