Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Έλληνες μαθητές κατέκτησαν την Έβδομη θέση στην 11η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής

Στο Σότσι της Ρωσίας, όπου διεξήχθησαν οι πρόσφατοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, πραγματοποιήθηκε η 11η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής με θέμα: «Ρομπότ και Διάστημα».

Εκεί, οι Έλληνες μαθητές είχαν την ευκαιρία να αποδείξουν το πλούσιο ταλέντο και το επιστημονικό τους υπόβαθρο, αντιπροσωπεύοντας επάξια τη χώρα μας αφού κατάφεραν να ξεχωρίσουν σε ένα σύνολο 100 συμμετοχών από όλο τον κόσμο.

Η δημιουργική σκέψη, η ικανότητα χειρισμού όλων των σύγχρονων τεχνολογιών και το ομαδικό πνεύμα της Ελληνικής αποστολής 'TeamMinders' υπό την καθοδήγηση του προπονητή κ. Μωραϊτη υπερίσχυσαν και χάρισαν στους Έλληνες μαθητές (Αγορόπουλος Στέλιος, Λεσσης Αλέξανδρος, Ελευθεριάδης Δημήτρης, Ταούκης Ιάσωνας και Ζαφείρης Ορφέας) την 7η θέση στην Open κατηγορία του διαγωνισμού εκπαιδευτικής ρομποτικής.

Πρόκειται για μια σημαντική διάκριση καθώς ο διαγωνισμός WRO (World Robot Olympiad) δίνει τη δυνατότητα σε μαθητές από 8 – 18 ετών να κατανοήσουν τις Φυσικές Επιστήμες, την Τεχνολογία, τη Μηχανική και την Πληροφορική, επιτρέποντάς τους να εμπλακούν σε μία διαδικασία επίλυσης ενός προβλήματος με τη χρησιμοποίηση όλων των σύγχρονων τεχνολογιών ρομποτικής που είναι διαθέσιμες σήμερα.

Οι ομάδες για την Ολυμπιάδα του 2015 θα αναδειχθούν από τον 7οΠανελλήνιο Διαγωνισμό ο οποίος διοργανώνεται από την WRO Hellas(wrohellas.gr & FB / WRO Hellas) σε συνεργασία με τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης της χώρας μας και διεξάγεται τον προσεχή Ιούνιο, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας.

Οι νικητές της κάθε κατηγορίας (από το Δημοτικό ως το Λύκειο), θα ανανεώσουν το ραντεβού τους για την επόμενη Ολυμπιάδα Ρομποτικής, στο Κατάρ, το 2015.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Αυτόνομα ρομπότ - «μέλισσες»

Επιστήμονες του University of Lincoln (Βρετανία) και του Πανεπιστημίου Τσινγκουά (Κίνα) ανέπτυξαν ένα χαμηλού κόστους, αυτόνομο μικρο-ρομπότ το οποίο σε μεγάλα πλήθη έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει τη «συμπεριφορά» σμηνών μελισσών.

Το Colias (πήρε το όνομά του από ένα είδος πεταλούδας) αποτελεί ένα σύστημα ανοικτής πλατφόρμας το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διερεύνηση συλλογικών συμπεριφορών και να αξιοποιηθεί για εφαρμογές «σμήνους». Τα ρομποτικά, εμπνευσμένα από τη φύση, σμήνη, αποτελούν αντικείμενο όλο και μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για ερευνητές ρομποτικής που μελετούν την αυτόνομη συμπεριφορά μεγάλων αριθμών απλών ρομπότ, με σκοπό την εύρεση τεχνολογικού χαρακτήρα λύσεων σε κοινά μεν, πολύπλοκα δε, προβλήματα. Ωστόσο, εξαιτίας της πολυπλοκότητας του hardware και του κόστους κατασκευής, οι περισσότερες έρευνες στο αντικείμενο γίνονται μέσω ειδικού λογισμικού εξομοίωσης, κάτι που συχνά είναι ανακριβές.

Οι ερευνητές του βρετανικού και του κινεζικού πανεπιστημίου δημιούργησαν το Colias, το οποίο έχει αποδειχθεί εφικτό ως αυτόνομη πλατφόρμα, αντιγράφοντας στην ουσία τη λειτουργία ενός σμήνους μελισσών. Το μικρό του μέγεθος (διάμετρος τεσσάρων εκατοστών) και η ταχύτητά του (35 εκατοστά/ δευτερόλεπτο) σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνθήκες και σενάρια που έχουν να κάνουν με γρήγορη κίνηση σμηνών σε μεγάλες περιοχές.

UNIVERSITY OF LINCOLN
Εν συγκρίσει με άλλα ρομπότ τα οποία χρησιμοποιούνται σε έρευνες πάνω σε ρομποτικά σμήνη, το Colias χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα χαμηλό κόστος (περίπου 30 ευρώ) καθιστώντας την εξομοίωση της συμπεριφοράς σμήνους σε μεγάλους αριθμούς ρομπότ πιο εφικτή και οικονομική.

Υπέρυθροι αισθητήρες εγγύτητας επιτρέπουν στο ρομπότ να επικοινωνεί με τους «γείτονές» του σε εμβέλεια 0,5 εκατοστών- δύο μέτρων. Επίσης, συνδυασμός τριών αισθητήρων μικρής εμβέλειας και ενός ανεξάρτητου επεξεργαστή επιτρέπει τον εντοπισμό εμποδίων.

Ένας παρεμφερής αλλά πιο σύνθετος μηχανισμός έχει εντοπιστεί στην όραση των ακριδών, όπου ένα εξειδικευμένος νευρώνας «αντιδρά» σε αντικείμενα που πλησιάζουν τα μάτια των εντόμων. Ο Σιγκάνγκ Γιουέ, ένας εκ των ερευνητών, είχε παλαιότερα δημιουργήσει ένα σύστημα το οποίο βασίζεται στις ίδιες αρχές.

Το επόμενο βήμα για την ομάδα ανάπτυξης του Colias θα είναι η επέκταση/ βελτίωση του εξαρτήματος όρασης μέσω ενός γρηγορότερου επεξεργαστή, με στόχο την εφαρμογή μηχανισμών όρασης εμπνευσμένων από τη βιολογία.

Οι πλήρεις λεπτομέρειες της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο International Journal of Advanced Robotic Systems. To όλο πρόγραμμα υποστηρίζεται από την Ε.Ε.


Πηγή:  http://www.naftemporiki.gr/story/858966/autonoma-rompot-melisses


Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Τα ρομπότ θα συμβιώνουν με τους ανθρώπους - http://www.newsbeast.gr/

Ο καθηγητής κ. Τραχανιάς μίλησε στο newsbeast.gr για το μέλλον της ρομποτικής

Το 1920, ο τσέχος συγγραφέας Κάρελ Τσάπερ εμπνεύστηκε το θεατρικό έργο R.U.R., (Rossum's Universal Robots). Σε αυτό φανταζόταν έναν κόσμο πλήρως αυτοματοποιημένο, όπου κάθε δουλειά θα γινόταν από ανθρώπινες μηχανές. Τις μηχανές αυτές τις ονόμασε «Ρομπότ» ακολουθώντας την ιδέα του αδερφού του Ζόζεφ Τσάπεκ, ο οποίος εμπνεύστηκε τον αντίστοιχο νεολογισμό από την τσεχική λέξη «robotā» που σημαίνει εργασία. Μέσα σε σχεδόν έναν αιώνα, το έργο του Τσάπερ έγινε πραγματικότητα.

Συνέντευξη στη Νίκη Παπάζογλου

Εν έτει 2014, τα βιομηχανικά ρομπότ, αν και δεν έχουν ανθρώπινη μορφή, κατακτούν όλο και περισσότερο την παραγωγική διαδικασία. Την προηγούμενη χρονιά πωλήθηκαν παγκοσμίως 12% περισσότερες μονάδες από το 2012. Η Κίνα είναι η γρηγορότερα αναπτυσσόμενη αγορά στον κόσμο. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Αμερική, η Κορέα, η Γερμανία, αντιπροσωπεύοντας το 50% της παγκόσμιας αγοράς, κινητήριες δυνάμεις της οποίας αποτελούν οι βιομηχανίες αυτοκινήτων, μετάλλων, τροφίμων και φαρμάκων.



Ποια είναι όμως η εξέλιξη της ρομποτικής στις μέρες; Σε ποιο σημείο έχουν φτάσει τα ρομποτικά συστήματα, τι είναι ικανά να κάνουν και κατά πόσο μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο; 

Το newsbeast.gr επικοινώνησε με τον κ. Πάνο Τραχανιά, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Κρήτης και Επικεφαλής του Εργαστηρίου Υπολογιστικής Όρασης και Ρομποτικής του ΙΤΕ, με σκοπό να καταγράψει τόσο τις παγκόσμιες, όσο και τις εγχώριες εξελίξεις του κλάδου. 

Σύμφωνα με τον ίδιο, η ρομποτική είναι ένας τομέας που γιγαντώνεται και αναμένεται να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα στο άμεσο μέλλον, με απώτερο στόχο την κατασκευή ρομποτικών συστημάτων ικανών να συμβιώνουν σε κοινωνίες με πιο «ανθρώπινους όρους»...

- Θα χαρακτηρίζατε την εξέλιξη της ρομποτικής στις μέρες μας ραγδαία;
«Ναι, η εξέλιξη είναι ραγδαία, αλλά το σημαντικό που πρέπει κανείς να τονίσει είναι πως δεν αφορά μόνο τη ρομποτική αλλά και πολλούς άλλους τεχνολογικούς τομείς, οι οποίοι επηρεάζουν αυτή και επηρεάζονται από αυτή.

Για παράδειγμα υπάρχει ραγδαία εξέλιξη στην τεχνολογία των αισθητήρων. Εφόσον όλα τα ρομποτικά συστήματα έχουν ανάγκη από αισθητήρες για να προχωρήσουν, είναι ευκόλως κατανοητό πως η εξέλιξη αυτή βοηθάει πάρα πολύ τη ρομποτική. Το ίδιο ισχύει και για τους επεξεργαστές. Τα ρομπότ για να κάνουν τη δουλειά τους, πρέπει να επεξεργάζονται γρήγορα την πληροφορία, οπότε κι αυτό βοηθάει πάρα πολύ στην ρομποτική. Η εξέλιξη της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όλους τους τομείς της τεχνολογίας και παρουσιάζουν ταυτόχρονη ραγδαία εξέλιξη».



- Ποια είναι τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα της ρομποτικής;
«Υπάρχουν σημαντικά επιτεύγματα σε πολλές διαφορετικές πτυχές της ρομποτικής. Για παράδειγμα ως επίτευγμα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την πολύ μεγάλη σμίκρυνση στα ρομποτικά συστήματα. Πλέον είμαστε σε θέση να μιλάμε για νανορομποτικά συστήματα. Υπάρχουν νανοσυστήματα, συστήματα δηλαδή σε μικροκλίμακα, που λειτουργούν.

Άλλα επιτεύγματα στον τομέα των ρομποτικών συστημάτων είναι τα ρομποτικά συστήματα που αλληλεπιδρούν με τον άνθρωπο, συνεργάζονται μαζί του. Υπάρχουν για παράδειγμα ρομποτικά συστήματα τα οποία μπορούν να χειριστούν κάποιο μηχάνημα από κοινού με κάποιον άνθρωπο.

Ένα τρίτος τομέας, στον οποίο επίσης έχουμε χειροπιαστά αποτελέσματα είναι αυτός των ιατρικών ρομποτικών συστημάτων. Υπάρχουν ιατρικά ρομπότ τα οποία υπό την καθοδήγηση χειρούργων εκτελούν εγχειρίσεις και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Άλλα ρομποτικά συστήματα, πολύ επιτυχημένα, είναι κατάλληλα για επικίνδυνες αποστολές. Μπορεί δηλαδή να πάει ένα ρομπότ μέσα σε κάποιο κτίριο το οποίο έχει πέσει από σεισμό ή από κάποια βομβιστική επίθεση που έχει δεχτεί, για να συλλέξει πληροφορίες.

Φυσικά υπάρχουν κι άλλα πολλά παραδείγματα. Από την άλλη υπάρχουν και πολλά αποτελέσματα τα οποία αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή, αλλά θεωρούμε πως στο άμεσο μέλλον θα το κάνουν. Για παράδειγμα έχουν κατασκευαστεί ρομποτικά συστήματα τα οποία μπορούν να βαδίσουν, να περπατήσουν ή και να τρέξουν σε ανώμαλα εδάφη. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένη εφαρμογή, αλλά στο άμεσο μέλλον πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθούν».

- Πού θα μπορούσαν αυτά να χρησιμοποιηθούν;
«Ένας απώτερος στόχος της ρομποτικής είναι τα συμβιωτικά ρομποτικά συστήματα. Ρομπότ ικανά να συμβιώνουν σε ανθρώπινες κοινωνίες. Συνεπώς θα πρέπει να είναι ικανό το ρομπότ να ακολουθήσει τον άνθρωπο είτε σε έναν περίπατο στο βουνό είτε σε ένα χωράφι, σε οποιοδήποτε κακοτράχαλο έδαφος. Πρέπει λοιπόν να είναι σε θέση να τρέξει, να βαδίσει όπως οι άνθρωποι. Τέτοια συστήματα δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή, και δεν αναμένεται να γίνει κάτι τέτοιο αύριο μεθαύριο. Το να τεθούν όμως είναι αποκλειστικά θέμα χρόνου».



- Η νανορομποτική πού εφαρμόζεται;
«Η πιο σημαντική της ίσως εφαρμογή είναι στην ιατρική, για διαγνωστικούς κυρίως λόγους. Φανταστείτε τέτοια νανορομποτικά συστήματα να μπαίνουν μέσα στο σώμα μας και να παίρνουν τη διάγνωση που χρειάζεται, πράγμα το οποίο σήμερα γίνεται με άλλους τρόπους και σε μερικές περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο. Νομίζω είναι πολύ σημαντικό το να μπορούν να εξιχνιάσουν κάθε εσωτερική σπιθαμή του ανθρώπινου σώματος».

- Πόσο απέχουν από την πραγματικότητα τα ρομπότ που αναφέρατε προηγουμένως τα οποία θα είναι ικανά να συμβιώνουν με ανθρώπινους και να αναπτύσσουν σχέσεις; Σε ποιο στάδιο δηλαδή θα λέγαμε πως βρίσκεται σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη;
«Η τεχνητή νοημοσύνη εμπλέκεται σίγουρα σε αυτού του είδους τα ρομποτικά συστήματα που αναφέρθηκαν. Για να καταφέρουν τα ρομπότ να αλληλεπιδρούν με όρους ανθρώπινους και όχι τεχνητούς , δηλαδή όπως εμείς επικοινωνούμε με τους άλλους, προφανώς απαιτείται ένα είδος τεχνητής νοημοσύνης. Δεν γίνεται διαφορετικά. Σε αντίθετη περίπτωση μιλάμε για συγκεκριμένου τύπου εντολές, πράγμα το οποίο δεν αποτελεί ιδιαίτερη εξέλιξη. Σκοπός των επιστημόνων είναι να φτάσουν τα ρομπότ στο σημείο να επικοινωνούν με τους ανθρώπους, όπως εμείς με τους συνανθρώπους μας. Αυτό συνεπάγεται πως το ρομποτικό σύστημα πρέπει το ίδιο να μπορεί να κατανοήσει τι λέμε, τι του δείχνουμε, τι το προστάζουμε να κάνει, άρα μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το σημείο που η ρομποτική έχει μείνει πίσω σε σχέση με άλλους τομείς. Υπάρχουν εξελίξεις αλλά είναι πολύ πιο αργές. 

Για να το κάνω σαφές θα φέρω ένα παράδειγμα. Σήμερα ένα ρομπότ είναι σε θέση χρησιμοποιώντας μεθόδους υπολογιστικής όρασης να κατανοήσει μια ανθρώπινη επικοινωνία σε επίπεδο απλών εντολών, μπορούμε να του πούμε να μας φέρει κάτι, να του δείξουμε προς τα πού θα κινηθεί κτλ. Τέτοιου είδους εντολές τα σημερινά ρομποτικά συστήματα τις κατανοούν πολύ καλά, θα λέγαμε ότι σε αυτό έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Επίσης με τις τεχνολογίες για την αναγνώριση της φωνής τα ρομπότ μπορούν να κατανοήσουν πολύ καλά την εντολές που δίνει ο χρήστης. Εκεί που θα λέγαμε πως υστερούν είναι στην επεξεργασία όλων αυτών των δεδομένων με όρους καθαρά ανθρωποκεντρικούς, στο κομμάτι δηλαδή της κατανόησης και ανθρώπινης αντίληψης».



- Δεν ελλοχεύουν κίνδυνοι αν τα ρομπότ καταφέρουν και φτάσουν στο σημείο που περιγράφετε;
«Η απάντηση είναι η ίδια και αφορά οτιδήποτε μπορεί να σχετίζεται με την τεχνολογία. Οποιοδήποτε τεχνολογικό επίτευγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με δύο τρόπους, και για καλούς και για κακούς σκοπούς. Αρκεί να αναλογιστούμε πως και τα όπλα είναι αποτέλεσμα τεχνολογίας. Στον αντίποδα όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που κάτι τέτοιο μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο. Φανταστείτε κάποιους ηλικιωμένους ή κάποιους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, που αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν, να έχουν για οικιακό βοηθό ένα τέτοιο ρομπότ, το οποίο θα είναι σε θέση να συμπεριφερθεί σαν ένας σύντροφος κι όχι σαν μια μηχανή που εκτελεί εντολές. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να καταφέρουμε να κατασκευάσουμε ένα ρομπότ που όχι μόνο θα εξυπηρετεί απλές ανάγκες αλλά θα το κάνει με έναν τρόπο πιο οικείο, πιο ανθρώπινο.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όλα αυτά μπορούν να έχουν και κακά αποτελέσματα κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει γι' αυτό και κανείς δεν αντιλέγει. Όπως και σε τόσα άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα, εξαρτάται από τον άνθρωπο πώς θα χρησιμοποιηθούν».

- Συνεπώς είναι πιθανό τα ρομπότ στο μέλλον να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο;
«Ο όρος "αντικαταστήσει", τουλάχιστον για σήμερα, νομίζω πως δεν είναι απλώς τραβηγμένος, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Ενδέχεται να γίνει. Αλλά είναι σίγουρο πως όχι μόνο η σημερινή γενιά δεν θα το δει, αλλά ούτε και αυτές που θα ακολουθήσουν. Θα είναι μια εξέλιξη, τουλάχιστον κατά τη δική μου γνώμη, πάρα πολύ αργή, τόσο αργή, που είναι αδύνατον να υπολογιστεί χρονικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα υπάρξει εξέλιξη στο μέλλον. Τα ρομπότ θα έχουν αντίληψη, η οποία θα προσεγγίζει όλο και περισσότερο την ανθρώπινη, θα βελτιώνεται συνεχώς. Για να καταλάβετε όμως πόσο απέχουμε, αν κάποιος ήταν σε θέση να ποσοτικοποιήσει την ομοιότητα της σημερινή ρομποτικής νοημοσύνης με την ανθρώπινη, πράγμα αδύνατον κατά βάση, το ποσοστό της αντίληψης των ρομποτικών συστημάτων είναι 2% ή 3% κοντά στην ανθρώπινη, κι ίσως αυτό είναι ένα μεγάλο νούμερο. Ακόμα απέχουμε πάρα πολύ και οι ρυθμοί με τους οποίους σημειώνεται η πρόοδος στο συγκεκριμένο τομέα είναι πολύ χαμηλοί.

- Οπότε η απάντηση είναι να μην ανησυχούμε ακόμα;
«Νομίζω πως δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχούμε ούτως ή άλλως. Προφανώς και πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας, είναι κάτι που πρέπει να ακολουθεί ακόμα και εμάς τους επιστήμονες καθ' όλη τη διάρκεια της έρευνας και της ανάπτυξης αλλά δεν διαφέρει από τα άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα. Πάντα θα υπάρχει η αμφιβολία του πως θα χρησιμοποιηθεί κάτι και τι προβλήματα θα φέρει στην κοινωνία, έτσι ισχύει και για τα ρομποτικά συστήματα».



-Τα ρομπότ για ιδιωτική χρήση που πωλούνται σήμερα μπορούν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό;
«Συνηθέστερα πρόκειται για παιχνίδια τα οποία απευθύνονται σε παιδιά. Θα μπορούσαμε να τα ονομάσουμε "ένα προσωπικό ακριβό παιχνίδι" αλλά νομίζω πως παραείναι ακριβά γι' αυτό που προσφέρουν. Κανείς μπορεί να αγοράσει ένα ανθρωπόμορφο ρομποτάκι με 10.000 ευρώ περίπου. Αλλά δεν θα μπορεί να ζητήσει κάτι και να του το φέρει για παράδειγμα. Ίσως θα μπορούσαμε να το βάλουμε να κόβει βόλτες μέσα στο σπίτι, σε ένα επίπεδο όχι να ανέβει σκάλες, ας πούμε, για να εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους μας, αλλά τίποτα παραπάνω. Για προσωπική χρήση δεν υπάρχουν συστήματα που να μπορούν να κάνουν κάτι χρήσιμο.

Τέτοιου είδους εντολές δίνονται και εκτελούνται από τα ρομπότ μόνο σε επίπεδο εργαστηρίου μέχρι σήμερα και σίγουρα δεν είναι ικανά να λειτουργήσουν κάτω από ιδιαίτερες, πόσο μάλλον κάτω από όλες τις συνθήκες. Αν πούμε σε κάποιον φέρε μου ένα ποτήρι, ακόμα κι αν δεν ξέρει το χώρο, θα ψάξει σε κάποιο ντουλάπι θα το φέρει . Τα ρομποτικά συστήματα δεν έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο. Λειτουργούν υπό συγκεκριμένες συνθήκες αλλά όχι κάτω από όλες. Αυτό θα γίνει στο μέλλον και μάλιστα όχι στο μακρινό. Αν όχι εμείς, τα παιδιά μας είναι σχεδόν βέβαιο πως θα το δούνε».

- Η ύπαρξη τέτοιου είδους ρομποτικών συστημάτων τι προβλήματα μπορεί να προκαλέσει, για παράδειγμα αναμένεται να αυξηθεί η ανεργία;
«Όχι. Για κάθε θέση που καταργείται δημιουργούνται νέες. Για να φτάσουν τα συστήματα να κάνουν κάτι τέτοιο μπορεί να καταργηθούν ορισμένες θέσεις εργασίας αλλά θα δημιουργηθούν πολύ περισσότερες. Αυτή τη στιγμή διεθνώς στον τομέα της ρομποτικής απασχολείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός ατόμων από όλα τα επίπεδα, ερευνητές, τεχνικοί, μηχανικοί, μηχανολόγοι, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Είναι μια πολύ μεγάλη αγορά εργασίας με μια ευρεία γκάμα ειδικοτήτων που ταυτόχρονα δημιουργεί μια μεγάλη βιομηχανία που απασχολεί πολυάριθμο εργατικό δυναμικό. Συνεπώς δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Αντίθετα εγώ πιστεύω πως δημιουργούμε θέσεις εργασίας και μάλιστα ποιοτικότερες από αυτές που ήδη υπήρχαν».

- Εμείς στην Ελλάδα σε τι στάδιο βρισκόμαστε;
«Σε επίπεδο βιομηχανίας πρακτικά σε ανύπαρκτο. Υπάρχουν μόνο κάποιες πολύ μικρές βιομηχανίες οι οποίες βγάζουν κάποια απλά συστήματα. Σε επίπεδο έρευνας είμαστε σε πάρα πολύ καλό στάδιο.

Εκεί που υστερούμε είναι στα μεγέθη, δηλαδή υπάρχουν κάποια λίγα εργαστήρια στη χώρα μας. Αυτά κάνουν μεν πολύ καλή δουλειά καταφέρνοντας να παίξουν ισάξια στο διεθνές στερέωμα αλλά είναι λίγα και μικρά εργαστήρια που μάλιστα παρουσιάζουν ελλείψεις. Όπως σε όλους τους τομείς, έτσι και σε αυτόν, παλεύουμε μόνοι μας. Το 99,9% των χρηματοδοτήσεων που παίρνουμε είναι ευρωπαϊκές, αλλά δυστυχώς κι αυτές έχουν γίνει υπερβολικά δύσκολες. Έχουμε πολύ καλές επιτυχίες αλλά δεν είμαστε οι μόνοι. Και δυστυχώς η πίτα είναι συγκεκριμένη και αυτοί που την κυνηγούν πολλοί . Αυτό που μας αναλογεί δυστυχώς δεν αρκεί για να μεγαλώσουμε. Αν δεν υπάρξουν χρηματοδοτήσεις από άλλες πλευρές δυστυχώς θα παραμένουμε στα μεγέθη που είμαστε σήμερα».



- Μια επιτυχία σε αυτό τον τομέα τι θα σήμαινε για την χώρα;
«Αρχικά αναγνωρισιμότητα, αν και η αναγνωρισιμότητα είναι ένα στοιχείο που έχει ήδη προσφερθεί και μάλιστα πολλές φορές. Σε πολλά εργαστήρια στη χώρα μας, και στο δικό μας, έχουν κατά καιρούς υπάρξει επιτυχίες που χαίρουν μεγάλης αναγνωρισιμότητας.

Από την άλλη κάθε τέτοια επιτυχία φέρνει μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις, ενισχύοντας την έρευνα, προσφέροντας περισσότερες θέσεις εργασίας. Το ένα φέρνει το άλλο. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξουν έστω και μικρές μονάδες βιομηχανικής παραγωγής για ρομποτικά συστήματα. Ξέρω ότι δεν είναι απλό και σίγουρα δεν είναι κάτι που θα γίνει αύριο, αλλά αν δεν το βάλουμε στόχο δεν θα γίνει ποτέ. Οι όποιες επιτυχίες σίγουρα συμβάλλουν και σε αυτό».

- Με τι ακριβώς ασχολείται το ΙΤΕ αυτή τη στιγμή;
«Το ΙΤΕ είναι ίσως από τα παλιότερα εργαστήρια που ασχολούνται με τον τομέα της Ρομποτικής στην Ελλάδα, μετρά περίπου 20 χρόνια ζωής.

Αυτή τη στιγμή ασχολούμαστε με πολλά πράγματα. Κάποια από αυτά που μπορώ να αναφέρω είναι η αλληλεπίδραση και η συνεργασία ανθρώπου ρομπότ, όπου εκεί πιστεύω ότι καταπιανόμαστε με αρκετά θέματα , αρκετά από αυτά με μεγάλη επιτυχία. Ο απώτερος μας στόχος είναι να επιτύχουμε ρομποτικά συστήματα που αντιδρούν όσο καλύτερα γίνεται με ανθρώπινους όρους.

Το δεύτερο είναι η ρομποτική όραση, δηλαδή το να αποκτήσουν τα ρομποτικά συστήματα όσο το δυνατόν καλύτερη όραση, η οποία θα προσεγγίζει όσο περισσότερο γίνεται στην ανθρώπινη.

Το τρίτο θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε εναλλακτικά ρομποτικά συστήματα. Τα ρομπότ δεν είναι απαραίτητο να είναι ανθρωπόμορφα, να περπατούν σε πόδια ή σε ρόδες. Μπορούν να έχουν οποιοδήποτε άλλο περίεργο σχήμα, για παράδειγμα σχήμα χταποδιού. Έχουμε φτιάξει ένα τέτοιο ρομποτικό σύστημα κι ένα άλλο σε σχήμα φιδιού. Ο σκοπός που φτιάχνονται αυτά τα ρομπότ είναι για να μελετηθούν κάποιες πτυχές αυτού που ονομάζεται πολύπλοκο ρομποτικό σύστημα».



- Αυτό σε τι μπορεί να χρησιμεύει;
«Αυτή τη στιγμή σε τίποτα συγκεκριμένο, αλλά αναπτύσσοντας αυτό, παίρνουμε απαραίτητες πληροφορίες για άλλους τομείς, για παράδειγμα για την κίνησή του. Πληροφορίες που αποτελούν πολύτιμη γνώση για την ανάπτυξη άλλου είδους συστημάτων και εφαρμογών που αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε. Για παράδειγμα από την μελέτη του πως κινούνται τα φίδια, τα σκουλήκια και τέτοιου είδους οργανισμοί έχουμε κατασκευάσει άλλα, πολύ μικρότερα συστήματα, τα οποία μπορούν να μπουν και να κινηθούν μέσα στις ανθρώπινες φλέβες.

Γενικά ο τομέας της ρομποτικής είναι ένας από τους πολύ δυνατούς τομείς τη σήμερον ημέρα, είναι ένας τομέας που γίνονται διεθνώς πολύ μεγάλες επενδύσεις σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Από το σύνολο των χρηματοδοτικών προγραμμάτων, ένα πολύ μεγάλο μέρος πηγαίνει στον τομέα της ρομποτικής. Αλλά πέρα από το θέμα των χρηματοδοτήσεων, είναι ένας κλάδος που έχει γιγαντωθεί και θα συνεχίσει να γιγαντώνεται στο μέλλον ο οποίος μάλιστα αναμένεται να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα στο άμεσο μέλλον.



Άλλωστε αυτό που θα ονόμαζε κανείς παραπροϊόντα του κλάδου συναντώνται αρκετά συχνά στην καθημερινότητά μας, χωρίς πολλές φορές να συνειδητοποιούμε πως σχετίζονται με την ρομποτική. Τρανό παράδειγμα τα συστήματα του αυτοκινήτου, τα οποία είναι υποπροϊόντα της ρομποτικής, με στόχο να κάνουν το αυτοκίνητο ασφαλέστερο και πιο λειτουργικό. Σήμερα υπάρχουν συστήματα που ειδοποιούν όταν πλησιάζουμε επικίνδυνα στο μπροστινό ή στο πίσω αυτοκίνητο και σύντομα θα κυκλοφορήσουν και άλλα που θα ελέγχουν αν για παράδειγμα ο οδηγός πάει να κοιμηθεί ή θα αυτοματοποιούν όλο και περισσότερο την οδήγηση στις εθνικές οδούς». 



Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Παιδιατρικό χειρουργικό ρομπότ «από το Διάστημα»

Τα ρομπότ ήταν ανέκαθεν δημοφιλή στα παιδιά- ωστόσο, εδώ και καιρό η ρομποτική σε σχέση με τις μικρές ηλικίες ξεπερνά το πλαίσιο των παιχνιδιών, και χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό είναι η περίπτωση του KidsArm.

Η εν λόγω ρομποτική πλατφόρμα αναπτύχθηκε από εταιρείες που ανέπτυξαν ρομποτικούς βραχίονες οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Πρόκειται για ένα χειρουργικό παιδιατρικό ρομπότ, που επιτρέπει στους χειριστές του τη γρήγορη πλοήγηση σε σημεία του σώματος τα οποία χρήζουν χειρουργικής επέμβασης. Διαθέτει προηγμένο σύστημα imaging και ελέγχου που το καθιστά εξαιρετικά ακριβές και είναι σχεδιασμένο για να εξερευνήσει τις δυνατότητες περί αυτοματοποίησης κάποιων δύσκολων διαδικασιών παιδιατρικής χειρουργικής με την ελάχιστη δυνατή επεμβατικότητα.

«Οι δοκιμές μας δείχνουν ότι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε επεμβάσεις σε μικροσκοπικές δομές όπως αιμοφόρα αγγεία χωρίς να προκαλούμε ζημιά» αναφέρει ο Τόμας Λόοι, διευθυντής προγράμματος για έναν εκ των φορέων που ανέπτυξαν το KidsArm στο Hospital for Sick Children (SickKids) Centre for Image-Guided Innovation & Therapeutic Intervention (CIGITI) στο Τορόντο του Καναδά. «Ο στόχος του ρομποτικού βραχίονα είναι να βοηθά τους γιατρούς να πραγματοποιούν κάποιες επεμβάσεις πολύ γρηγορότερα από ό,τι θα το έκαναν μόνο με τα χέρια τους και με αυξημένη ακρίβεια. Κάποιες θα μπορούσαν να γίνονται αυτόνομα. Αν και δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, το KidsArm μπορεί να κάνει πέντε ράμματα αυτόνομα».

MDA & CIGITI
Για την ανάπτυξη του KidsArm, το SickKids συνεργάστηκε με την MacDonald, Dettwiler and Associates Ltd (MDA), την καναδική εταιρεία που βρισκόταν πίσω από τον ρομποτικό βραχίονα του διαστημικού λεωφορείου και ανέπτυξε το ρομποτικό σύστημα στον διαστημικό σταθμό για την Καναδική Διαστημική Υπηρεσία (CSA). Τα συγκεκριμένα διαστημικά ρομπότ (Canadarm, Canadarm 2 , Dextre) αποτελούν μία σειρά ρομπότ για βαριές εργασίες και συντήρηση, που είναι μεγάλης σημασίας για τον ISS.

Το KidsArm αποτελεί τον πρώτο ρομποτικό χειρουργικό βραχίονα ειδικά σχεδιασμένο για παιδιατρικές ειδικότητες, περιλαμβανομένων της καρδιοχειρουργικής, της νευροχειρουργικής κ.α. Οι χειρούργοι χειρίζονται το εργαλείο με ένα ζευγάρι χειριστηρίων χειρός σε συνδυασμό με τεχνολογία imaging υψηλής ακριβείας. Οι εικόνες βοηθούν στον εντοπισμό της περιοχής ενδιαφέροντος, έτσι ώστε να διευκολύνεται η μεταχείριση ευαίσθητων αγγείων. Επίσης, σημαντικό τμήμα της πλατφόρμας είναι το vision-based σύστημα το οποίο μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα, ενεργώντας ως τα «μάτια» και ο «εγκέφαλος» του ρομπότ- και στο οποίο επικεντρώνονται οι έρευνες.

MDA & CIGITI
Το KidsArm αποτελείται επίσης από άλλα δύο στοιχεία: ένα εξωτερικό positioning σύστημα το οποίο βρίσκεται εκτός του ασθενούς και έναν χειρουργικό βραχίονα που κινείται στο εσωτερικό του. Το εξωτερικό σύστημα χρησιμοποιεί ένα βιομηχανικό ρομπότ το οποίο έχει τροποποιηθεί έτσι ώστε να υποστηρίζει έναν αυτοματοποιημένο χειρουργικό βραχίονα και συσκευή ραμμάτων. Ο χειρουργικός βραχίονας είναι το μόνο τμήμα που εισέρχεται στο σώμα τους ασθενούς- και είναι όσο πιο μικρός γίνεται, διατηρώντας παράλληλα την απαιτούμενη επιδεξιότητα.

Μακροπρόθεσμα, το KidsArm μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα για ασθενείς, καθώς και στη δυνατότητα πιο έγκαιρης επέμβασης- ή και επεμβάσεων σε μικρότερη κλίμακα. Όλα αυτά θα είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους, ωστόσο απαιτείται περαιτέρω ανάπτυξη για να καθοριστεί το πώς θα μπορούσε να βελτιστοποιηθεί η χρησιμότητά του σε ένα σύστημα υγείας.


http://www.naftemporiki.gr/story/849060/paidiatriko-xeirourgiko-rompot-apo-to-diastima




Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Ψηφίζω Εκπαιδευτική Ρομποτική!

Δημήτρης Σωτηρόπουλος


Φυσικός με εξειδίκευση στην Εκπαιδευτική Ψηφιακή Τεχνολογία, Υπεύθυνος του Εργαστηρίου Εκπαιδευτικής Ρομποτικής στο Σχολείο Νέα Γενιά Ζηρίδη

Η εκπαιδευτική ρομποτική είναι ένας τομέας που τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος στην εκπαιδευτική πραγματικότητα σε όλον τον κόσμο και φυσικά και στην Ελλάδα.

Αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο από τη μια με το γεγονός ότι οι κατασκευές και οι χρήσεις της ρομποτικής στην κοινωνία τόσο σε επίπεδο διασκέδασης όσο και σε επίπεδο παραγωγής, αλλά και σε επίπεδο ιατρικών εφαρμογών για τον άνθρωπο συνεχώς επεκτείνονται και από την άλλη ότι η εκπαιδευτική προσέγγιση S.T.E.M. (Science Technology Engineering Mathematics) αρχίζει να αποτελεί κεντρικό κομμάτι της βασικής εκπαίδευσης στα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα ανά τον κόσμο.

Επιστημονικά η εκπαιδευτική ρομποτική στηρίζεται στους νόμους της Φυσικής, βασίζεται στις αρχές και στις μεθόδους των κατασκευών της Μηχανικής και της Τεχνολογίας, χρησιμοποιεί την Άλγεβρα και τις μεθόδους υπολογισμών από τα Μαθηματικά και εμπεριέχει την αλγοριθμική λογική και τον προγραμματισμό του τομέα της Πληροφορικής.

Εκπαιδευτικά χρησιμοποιεί τις προσεγγίσεις της διερεύνησης, της επίλυσης προβλήματος, των Project, και της ανακαλυπτικής μάθησης, μέσα πάντα από τη συνεργασία σε ομάδες.

Η ίδια η εκπαιδευτική ρομποτική αποτελεί μια καινοτομική προσέγγιση εκπαίδευσης για το Ελληνικό σύστημα, αφού διευρύνει τους μαθησιακούς στόχους, εμπεριέχει τον συνδυασμό διαφορετικών επιστημονικών πεδίων και τεχνικών, προσφέρει δυνατότητες εναλλαγής ρόλων, αναπτύσσει τη συνεργασία και προάγει το θετικό κλίμα στο σχολικό περιβάλλον.

Είναι, νομίζω, σαφές ότι επιχειρηματολογώ υπέρ της εκπαιδευτικής ρομποτικής, ενός αντικειμένου που εν ολίγοις θέτει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία στην υπηρεσία της μάθησης και για το λόγο αυτό θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη ρομποτική στο σχολείο.

Πώς μπορεί να γίνει εισαγωγή της εκπαιδευτικής ρομποτικής σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν περιλαμβάνει όμως ρητά κάτι τέτοιο στο αναλυτικό του πρόγραμμα;

Στα ιδιωτικά και στα πρότυπα/πειραματικά σχολεία υπάρχει ο θεσμός των Εκπαιδευτικών Ομίλων. Η λειτουργία και το περιεχόμενο του ομίλου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μοντέλο εισαγωγής της Εκπαιδευτικής Ρομποτικής στην Ελληνική Εκπαιδευτική πραγματικότητα. Παρ' όλο που οι τρόποι προσέγγισης του αντικειμένου του ομίλου, τα υλικά και τα μέσα είναι διαφορετικά και προσαρμόζονται ανάλογα με το θέμα και τον αριθμό των παιδιών που συμμετέχουν, αν θέλαμε να κάνουμε μια γενική αναφορά στους πιθανούς (όχι πάντως αποκλειστικούς) στόχους ενός τέτοιου ομίλου,, θα μπορούσαμε να ορίσουμε τα παρακάτω :

  • Να εξοικειωθούν οι μαθητές με την κατασκευή ρομποτικών συσκευών.
  • Να μάθουν να προγραμματίζουν σε βασικό επίπεδο στο περιβάλλον προγραμματισμού των συσκευών.
  • Να συνεργάζονται ενεργά και με επιστημονικό τρόπο στα πλαίσια μιας ομάδας με κοινό στόχο.
  • Να βρίσκουν λύσεις σε αυθεντικά προβλήματα.
  • Να ενισχύσουν την διερευνητική στάση σε επίλυση προβλημάτων που τους δίνονται.
  • Να διασκεδάσουν.
  • Να αποκτήσουν εμπειρία σε Μαθητικό Διαγωνισμό.
     

Στα υπόλοιπα σχολεία υπάρχει η δυνατότητα εισαγωγής του αντικειμένου σε ειδικές ζώνες εκπαίδευσης ή και μαθήματα που τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα και στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης. Η ενσωμάτωση των διερευνητικών εργασιών (project) στο αναλυτικό πρόγραμμα μπορούμε να πούμε ότι προσφέρει δυνατότητες εισαγωγής και της εκπαιδευτικής ρομποτικής και έτσι, σε κάποια από αυτά τα σχολεία ήδη έχουν εισαχθεί δραστηριότητες εκπαιδευτικής ρομποτικής αν και μάλλον κάτι τέτοιο οφείλεται κυρίως στο μεράκι και τη διάθεση των εκπαιδευτικών να υποστηρίξουν μια τέτοια διαδικασία και εκτός κανονικού προγράμματος.

Γεννιέται εύλογα το ερώτημα γιατί να «χαθούν» ώρες με την εκπαιδευτική ρομποτική; Τι πραγματικά κερδίζουν οι μαθητές μέσα από την ενασχόλησή τους με αυτήν;

Οι μαθητές που ασχολούνται με την εκπαιδευτική ρομποτική χρησιμοποιούν ενεργά τη φαντασία τους με το να σχηματοποιούν και να υλοποιούν μοντέλα/ κατασκευές, καλλιεργούν τη κριτική τους ικανότητα και αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα ταλέντα τους επιλύοντας αυθεντικά προβλήματα και με τη συνεχή χρήση της τεχνικής «δοκιμή και λάθος» ενισχύουν τη δημιουργικότητα τους και αναπτύσσουν τις ιδιαίτερες δεξιότητές τους αναλαμβάνοντας παράλληλα διακριτούς ρόλους μέσα σε μια ομάδα.

Οι μαθητές μαθαίνουν να συνεργάζονται, γίνονται πιο ενεργητικοί και δραστήριοι και τελικά πιο έτοιμοι να ακολουθήσουν στη καθημερινή ζωή τους τις ψηφιακές τεχνολογίες και τέλος και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό, παίζουν και διασκεδάζουν δημιουργικά και εποικοδομητικά.

Χρειάζεται να ξέρουν οι μαθητές πριν ξεκινήσουν την ενασχόλησή τους σε έναν τέτοιο όμιλο/μάθημα κάτι συγκεκριμένο;

Η αλήθεια είναι ότι σε πρώτο επίπεδο δε χρειάζεται να γνωρίζουν παρά τα εντελώς γενικά και βασικά για το τι είναι ρομπότ, πως λειτουργεί κλπ. Αν υποθέσουμε πως για πρώτη φορά ασχολούνται με την εκπαιδευτική ρομποτική, αρχικά θα πρέπει να γίνουν εισαγωγικές δραστηριότητες για την ρομποτική και τις εφαρμογές τις εν γένει και μερικές δραστηριότητες για την έννοια της αλγοριθμικής λογικής και του βασικού προγραμματισμού. Όλα αυτά μέσα από ποικίλα βίντεο και δικτυακούς τόπους αλλά και κατάλληλο εκπαιδευτικό λογισμικό για τον βασικό προγραμματισμό. Στη συνέχεια οι μαθητές θα πρέπει να χωριστούν σε ομάδες και να αρχίσουν να λύνουν μικρά αυθεντικά προβλήματα.

Η όλη λειτουργία του ομίλου έχει καινοτομικά χαρακτηριστικά που είναι και το μεγάλο κέρδος από την (προτεινόμενη) εισαγωγή των καθαρά διαθεματικών και διεπιστημονικών δραστηριοτήτων της εκπαιδευτικής ρομποτικής. Αν ο όμιλος έχει λειτουργήσει και άλλες χρονιές, τότε καινοτομικό χαρακτηριστικό αποτελεί το ότι οι μαθητές αλλάζουν ρόλο και γίνονται και οι ίδιοι δάσκαλοι προς τους νέους στον όμιλο μαθητές μεταφέροντας τις εμπειρίες τους με τρόπο περισσότερο προσιτό στους νέους μαθητές του ομίλου. Γενικά πάντως, το γεγονός πως οι μαθητές ορίζουν οι ίδιοι τον χρόνο και τον τρόπο που θα επιλύσουν το πρόβλημα που τους έχει δοθεί ή κάποιο που οι ίδιοι έχουν προτείνει είτε μέσα στα πλαίσια της ώρας του ομίλου είτε και εκτός, τους προσφέρει κίνητρα και διάθεση για να συνεχίζουν. Οι ομάδες των μαθητών μπορούν αν το θελήσουν να συναντηθούν και εκτός της ώρας του ομίλου είτε εντός του σχολείου είτε εκτός και να συνεχίσουν να λύνουν τα ζητήματα που δυναμικά ανακύπτουν και αντιμετωπίζουν με επιτυχία. Μάλιστα, κάθε χρονιά οι συμμετέχοντες μαθητές μπορούν να παρουσιάζουν προς τη σχολική μονάδα και στους γονείς τους σε ειδικές εκδηλώσεις, τις κατασκευές τους, συμβάλλοντας στην δημοσιοποίηση και στη διάχυση των προσπαθειών τους και βελτιώνοντας τις δεξιότητές τους στη παρουσίαση και προβολή ενός θέματος.

Ποια είναι τα ρομποτικά υλικά;

Οι ρομποτικές συσκευές που συνήθως μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα σχολείο είναι αυτές της Lego©.Τα γνωστά τουβλάκια-παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων γίνονται με τη βοήθεια ενός προγραμματιζόμενου μικροεπεξεργαστή και του κατάλληλου λογισμικού για τον προγραμματισμό του, εργαλείο δημιουργίας ρομπότ που μπορούν αυτόνομα να εκτελέσουν συγκεκριμένες αποστολές. Σημαντική παράμετρος είναι και η χρήση των αισθητήρων που διαθέτουν αυτές οι συσκευές για τη διεξαγωγή εκπαιδευτικών πειραμάτων στα μαθήματα των Φυσικών Επιστημών ή και στα πλαίσια μιας εκπαίδευσης προσανατολισμένης σε λογική STEM.

Η εκπαιδευτική ρομποτική έχει και την πιο τεχνική της διάσταση με τη χρήση των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων Arduino©. Με τη βοήθεια αυτών των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων που έχουν μια πολύ μεγάλη ποικιλία σε μορφές και χρήσεις, μαθητές τεχνικών σχολείων (και όχι μόνο φυσικά) με μικρό σχετικά κόστος μπορούν να ασχοληθούν με λειτουργίες και τεχνικές αυτοματισμού και ευρύτερες «έξυπνες» κατασκευές.

Διαγωνισμοί Εκπαιδευτικής Ρομποτικής

Ένα σημαντικό σημείο όπου αξίζει να σταθούμε, και αυτό γιατί αποτελεί ισχυρό κίνητρο ενασχόλησης με την εκπαιδευτική ρομποτική και ενίσχυσης των θετικών στοιχείων που απορρέουν από την ευγενή άμιλλα, είναι αυτό των Διαγωνισμών Εκπαιδευτικής Ρομποτικής.

Στην Ελλάδα εδώ και έξι χρόνια διοργανώνεται ο κεντρικός (διοργανώνονται και περιφερειακοί ανά την Ελλάδα) διαγωνισμός WROHellas που οδηγεί τους νικητές κάθε κατηγορίας (για πρώτη φορά φέτος δύο ομάδες από κάθε κατηγορία λόγω αυξημένης συμμετοχής ομάδων από όλη την Ελλάδα) στον παγκόσμιο διαγωνισμό / Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής (WRO.org). Οι κατηγορίες είναι ηλικιακές και αντιστοιχούν σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Υπάρχει και η open κατηγορία όπου συμμετέχουν φοιτητές. Κάθε ομάδα αποτελείται από 2-3 μαθητές και έναν προπονητή.

Φέτος επίσης διοργανώθηκε και ο διαγωνισμός First Lego League Greece (FLL), ο οποίος επίσης οδηγεί τους νικητές σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό (FLL.org). Οι ομάδες που συμμετέχουν μπορούν να περιλαμβάνουν από τρεις έως δέκα μαθητές και κάθε ομάδα οφείλει να έχει έναν προπονητή. Και οι δυο αυτοί εθνικοί και παγκόσμιοι διαγωνισμοί στηρίζονται στη χρήση προϊόντων Lego© και οι διαγωνιζόμενοι σε ομάδες προσπαθούν με βάση κάποιους κανόνες και μέσα από την επιτυχή ολοκλήρωση μιας ή/και περισσότερων αποστολών να επιτύχουν την καλύτερη βαθμολογία στον μικρότερο δυνατό χρόνο ή κατά περίπτωση να παρουσιάσουν και να βαθμολογηθούν γι' αυτό με βάση μια συγκεκριμένη θεματική, κάτι εξαιρετικά δημιουργικό και ενδιαφέρον.

Συνολικά, και μετά από μακροχρόνια δραστηριοποίηση στην εκπαιδευτική ρομποτική, έχω προσωπικά πεισθεί πως θα μπορούσε να εισαχθεί υπό όρους και κάποιες προϋποθέσεις σε ένα αναμορφωμένο αναλυτικό πρόγραμμα και αυτό το γεγονός θεωρώ πως θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην καλλιέργεια πολλών και σύνθετων δεξιοτήτων, στάσεων και αξιών, ενισχύοντας την ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών του σήμερα για να αντιμετωπίσουν επιτυχώς και επαρκώς τις προκλήσεις του αύριο.

Αναλυτικότερα σχετικά με την εκπαιδευτική ρομποτική, τους διαγωνισμούς και την προσέγγιση STEM, μπορείτε να ενημερωθείτε στις παρακάτω διευθύνσεις:
http://wrohellas.gr/
http://firstlegoleague.gr/
http://arduino.cc/
http://www.eun.org/focus-areas/stem
http://www.ed.gov/stem

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Ρομπότ διασχίζει τον Καναδά με ωτοστόπ

 Τορόντο

Με μοναδικό εφόδιο την κοινωνικότητά του, ένα μικρό ρομπότ διασχίζει θαρραλέα τον Καναδά με ωτοστόπ.

Το HitchBot, δημιούργημα ερευνητών στα πανεπιστήμια McMaster και Ryerson, είναι ταυτόχρονα ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ και ένα κοινωνικό πείραμα που εξετάζει τις σχέσεις των ανθρώπων με τα ρομπότ.


Το HitchBot χαμογελά στον καθρέπτη του συνοδηγού (Πηγή: #‎hitchbot‬)

Το ανθρωποειδές μηχανάκι, με κυλινδρικό κορμό, μια οθόνη LED για πρόσωπο, και κίτρινα γάντια για να κάνει ωτοστόπ, ξεκίνησε στις 27 Ιουλίου από το Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας στην ανατολική ακτή του Καναδά. Τελικός του προορισμός είναι η Βικτόρια της Βρετανικής Κολομβίας στη δυτική ακτή, σε απόσταση περίπου 6.000 χιλιομέτρων.

Μέχρι τη Δευτέρα 4 Αυγούστου είχε φτάσει στο νησί Μανιτούλιν του Οντάριο, κάτι που σημαίνει ότι κάποιος φιλόξενος οδηγός τον μετέφερε μαζί του με φεριμπότ.

Την περασμένη Παρασκευή έκανε μια στάση στο Τορόντο για να συναντήσει τους δημιουργούς του στο Πανεπιστήμιο Ryerson. «Πρέπει να σταματήσω στο Τορόντο για να δω την οικογένειά μου» είχε ανακοινώσει στο Twitter.

Στο μεταξύ, οι οδηγοί που δέχονται τον συνοδοιπόρο αναφέρουν ότι συζητούν μαζί του για διάφορα θέματα, από την αγάπη μέχρι την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης.

Μπορείτε να παρακολουθείτε το ταξίδι του ρομπότ στους λογαριασμούς του στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
Newsroom ΔΟΛ



Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Ρομποτικός εξωσκελετός για εργάτες χαρίζει υπεράνθρωπη δύναμη

Ρομποτικά παπούτσια της Honda κάνουν το περπάτημα ξεκούραστο

Ρομποτικά παπούτσια της Honda κάνουν το περπάτημα ξεκούραστο
Τόκιο
Μοιάζει με σέλα ποδηλάτου που συνδέεται με μηχανικά παπούτσια αντί για πεντάλ. Το ρομποτικό βοήθημα βάδισης που παρουσίασε η Honda προορίζεται για εργάτες της βαριάς βιομηχανίας και για ηλικιωμένους που δεν θέλουν να σταματήσουν τις βόλτες.
Η πειραματική συσκευή υποστηρίζει το σώμα, μειώνει την καταπόνηση των γόνατων και επιτρέπει στους χρήστες να ανεβαίνουν σκαλιά ή να στέκονται με λυγισμένα τα γόνατα χωρίς να καταβάλλουν προσπάθεια.
Το σύστημα περιλαμβάνει κινητήρα, αισθητήρες και έναν ενσωματωμένο υπολογιστή που παρακολουθεί τις κινήσεις του χρήστη για να τον υποβοηθήσει.
Η Honda Motor Co. δεν έχει αποφασίσει αν θα διαθέσει το σύστημα στην αγορά, αυτό το μήνα όμως θα αρχίσει δοκιμές στη γραμμή παραγωγής της. Βίντεο που επέδειξε η εταιρεία στα κεντρικά της γραφεία στο Τόκιο δείχνει εργάτες που φορούν τα ρομποτικά παπούτσια να σκύβουν ξεκούραστα για να κοιτάξουν το κάτω μέρος του σασί.
Οι Ιάπωνες μηχανικοί εκτιμούν ότι στο μέλλον οι συσκευές αυτού του είδους θα γίνουν μόδα στους ηλικιωμένους, οι οποίοι αναμένονται να γίνουν η κυρίαρχη ομάδα στην Ιαπωνία καθώς ο πληθυσμός γερνάει.
Φέτος τον Αύγουστο η Toyota παρουσίασε ένα πειραματικό ρομποτικό πατίνι για βόλτες στο όρθιο, ενώ στην ιαπωνική αγορά κυκλοφορεί ήδη το σύστημα HAL της Cyberdyne, ένας μεταλλικός εξωσκελετός που καταγράφει τα ηλεκτρικά σήματα που στέλνει ο εγκέφαλος στους μύες.
Στις ΗΠΑ, στο μεταξύ, η εταιρεία ρομποτικής Sarcos αναπτύσσει τον παρεμφερή εξωσκελετό XOS, για στρατιωτική όμως χρήση.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press




Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Μάρκο Τέμπεστ: Ίσως η καλύτερη επίδειξη ρομπότ που έγινε ποτέ

Ο Μάρκο Τέμπεστ με γοητευτική θεατρικότητα παρουσιάζει τον ΕΝΤΙ, το ρομπότ πολλαπλών χρήσεων που έχει σχεδιαστεί ώστε να συνεργάζεται πολύ στενά με τους ανθρώπους. Πρόκειται όχι τόσο για μαγικό κόλπο, όσο για μια περίπλοκη χορογραφία, κατά την οποία ο Τέμπεστ αναδεικνύει την τεχνολογία ανίχνευσης, τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και την αντοχή του ρομπότ, και προβάλλει την πιθανότητα μιας στενότερης σχέσης ανθρώπου-ρομπότ. (Εντάξει, υπάρχει και λίγη μαγεία.)

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το βίντεο

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Kodu Kup Europe

Kodu Kup Europe: ένας νέος σχολικός διαγωνισμός – θεσμός, για την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των μαθητών, από τη Microsoft και το European Schoolnet υπό την αιγίδα του ΣΕΠΕ στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας e-Skills for Jobs 2014.

 Αιτήσεις συμμετοχής  μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 2014

 Τι αφορά ο διαγωνισμός;
·      Το πρώτο Kodu Kup Europe περιλαμβάνει 8 χώρες: Το Βέλγιο, την Εσθονία, τη Φινλανδία, την Ελλάδα, τη Λιθουανία, τηΝορβηγία, τη Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
·      Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να συμμετέχουν ως ομάδες με έως και 4 μέλη
·      Η ομαδική εργασία είναι το κλειδί για τη διαδικασία ανάπτυξης του παιχνιδιού, μέσα από τη δημιουργία τοπίων, σεναρίου,χαρακτήρων, σε κάθε πτυχή του γενικού σχεδιασμού.
·      Όλα τα μέλη των ομάδων πρέπει να είναι στην ηλικιακή ομάδα των 6 έως και 16 ετών.
·      Θα υπάρξουν 2 γύροι αξιολόγησης: στο τέλος Σεπτεμβρίου 2014 θα προκριθεί 1 φιναλίστ ανά χώρα, που επιλέγεται από μιαεθνική επιτροπή ( Microsoft + εκπρόσωπος εκπαιδευτικών ) με βάση συγκεκριμένα κριτήρια αξιολόγησης . Οι φιναλίστ κάθεχώρας θα ανακοινωθούν μέχρι τις 3 Οκτωβρίου 2014 και θα συμμετέχουν στη δεύτερη φάση , από όπου στη συνέχεια θαπροκύψει ο νικητής και ο επιλαχών του διαγωνισμού. 
  Τι είναι το Kodu;
·      Το Kodu είναι μια οπτική προγραμματιστική γλώσσα φτιαγμένη ειδικά για τη δημιουργία παιχνιδιών. Είναι σχεδιασμένη ναείναι προσβάσιμη  σε παιδιά άνω των 6 ετών, και ευχάριστη για τον καθένα.
·      Ανεπτυγμένο από το ερευνητικό τμήμα της MicrosoftMicrosoft Research, το Kodu λειτουργεί σε PC και Xbox, επιτρέπονταςτη γρήγορη σχεδιαστική δημιουργία. Το Kodu είναι διαθέσιμο δωρεάν.
·      Το Kodu είναι εύκολο στη χρήση και οπτικά ελκυστικό, ειδικά για μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
·      H σύνταξη του κώδικα που χρησιμοποιείται είναι απλή και ενστικτώδης, επιτρέπει όμως παράλληλα έναν υψηλό βαθμόυπολογιστικής σκέψης και βασικές αρχές προγραμματισμού.
·      Το Kodu ενσωματώνεται εύκολα σε κάθε πρόγραμμα μαθημάτων, και ιδιαίτερα με την αριθμητική και τη γραφή , καθώς καιτις φυσικές επιστήμες, τα μαθηματικά  και τη γεωγραφία.
·      Υπάρχει μεγάλη υποστήριξη μέσω πόρων και online κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των www.kodugamelab.com www.pil-network.com www.planetkodu.com
·      Το Kodu είναι ένα σπουδαίο ξεκίνημα για την πληροφορική. Και μια νέα ευρωπαϊκή περιπέτεια με το Kodu Kup Europe.

Η Microsoft  Ελλάς  θα ήθελε  να ενθαρρύνει κάθε ενδιαφερόμενο εκπαιδευτικό με τους μαθητές του νασυμμετάσχει και να αντιμετωπίσει την πρόκληση!
Οι αιτήσεις πρέπει να υποβληθούν μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 2014. Περισσότερες πληροφορίες  διαθέσιμες στοwww.kodukup-europe.org
Επίσης μπορείτε να ακολουθήστε το #kodukup_eu για ενημερώσεις και νέα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 6ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Greece should be protecting coding lessons in schools, not cutting them

Coding is becoming acknowledged as a critical literacy for the 21st century. In Greece, despite a four-year long, devastating financial crisis and a much-criticised government, Greece ranked sixth worldwide in the number of students completing 2013's Hour of Code challenge.

Students in Greece have enjoyed the option of a coding class in their senior year of high school for the past 15 years, which is examined nationally in the technology orientation of the University Placement Exams.

Yet the Greek government, with its new school bill proposals in August 2013, astonished students and teachers by moving to eliminate technology completely from these exams.

In response, university professors and teachers' associations objected in letters and petitions, and hundreds commented on the government's consultation website. This, in the same year marking the launch of the Hour of Code, which engaged as many teachers as possible in introducing students to an hour-long programming activity in class.

Greece has always been a small country lacking technology infrastructure in schools, but teachers and students embraced the Hour of Code initiative with fervour, ranking only behind the US, UK, Canada, Turkey and India on the global leaderboard.

US president Barack Obama may have stressed how important coding is to the economy, but the Greek administration thinks otherwise and since September, coding has had no place in our high-school curriculum.

"The children of today are far from the rural or even typical industrial societies we knew," wrote Joseph Sifakis, laureate of the 2007 Turing award, in a powerful newspaper opinion piece arguing that the bill promoted digital illiteracy.

"In modern societies we spend 95% of our time using technology products. Education should provide youngsters with the necessary theoretical and practical tools – and skills – to comprehend this technological world and pursue a successful career in its ranks."

Since then, three hours of computer science have been introduced into the core curriculum, while another item on the government's agenda is the "Digital School" initiative, which the education minister, Constantinos Arvanitopoulos, has said is about "introducing ICT in education, leading to innovation in both teaching and learning".

Computer science teachers, technology-oriented students and their parents remain confused. Did they have to lose their coding classes?

Unemployment is soaring in Greece, as the government tries to satisfy demands from the European commission, IMF and European Central Bank – the "Troika" as they are known – for more austerity measures.

Those who do still have a job are dealing with regular salary cuts, while taxes and prices are still rising. The dwindling nature of the economy is shown by the number of businesses closing every day.

But the Greek government should be protecting education policies that foster economic growth opportunities – not chopping them.

Mina Theofilatou is a computer science teacher and electrical and computing engineer in Kefalonia, Greece


http://www.theguardian.com/technology/2014/jun/16/greece-coding-schools-programming-children

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Δύτες με ρομποτικό εξωσκελετό θα εξερευνήσουν την περιοχή του ναυαγίου των Αντικυθήρων

Δύτες με ρομποτικό εξωσκελετό θα εξερευνήσουν την περιοχή του ναυαγίου των Αντικυθήρων

Όπου βρέθηκε ο διάσημος αρχαίος υπολογιστικός μηχανισμός

ΝΑΥΑΓΙΟ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, ηλικίας περίπου 2.000 ετών, θεωρείται ο αρχαιότερος υπολογιστής στον κόσμο, ικανός να υπολογίζει με αυτόματο τρόπο αστρονομικά φαινόμενα όπως οι κινήσεις του Ήλιου, της Σελήνης και των άστρων, οι φάσεις του φεγγαριού, οι εκλείψεις, ακόμη και οι ημερομηνίες των μελλοντικών Ολυμπιακών Αγώνων. Φέτος, Αμερικανοί και Έλληνες ερευνητές θα ερευνήσουν ξανά την περιοχή του ναυαγίου του ρωμαϊκού πλοίου, όπου βρέθηκε η διάσημη αρχαία συσκευή, με στόχο να κάνουν νέες σημαντικές ανακαλύψεις.

Αλλά αυτήν τη φορά, οι επιστήμονες θα έχουν στη διάθεσή τους ό,τι πιο προχωρημένο (ουσιαστικά ακόμη σε πειραματικό στάδιο) διαθέτει σήμερα η παγκόσμια υποθαλάσσια αρχαιολογία: έναν ρομποτικό εξωσκελετό, τον πιο εξελιγμένο στον κόσμο. Θα τον φορά ένας Αμερικανός δύτης, έτσι ώστε να μπορεί να μένει για πολλή ώρα στον βυθό και παράλληλα να έχει αυξημένες δυνατότητες ανασκαφής και χειρισμού των τυχόν άκρως ευαίσθητων αρχαίων αντικειμένων που θα βρεθούν. Οι προκαταρκτικές έρευνες πέρυσι έδειξαν ότι υπάρχουν στον βυθό αρχαιολογικού ενδιαφέροντος αντικείμενα διάσπαρτα σε μια έκταση δεκάδων μέτρων, ενώ ανακαλύφθηκε κι ένα δεύτερο άγνωστο ναυάγιο, δίπλα στο ήδη γνωστό.

Ο εξωσκελετός, με την ονομασία Exosuit, κατασκευασμένος από την καναδική εταιρεία ρομποτικής Nuytco Research, σύμφωνα με το «New Scientist» έχει ανθρωποειδή μορφή και διαθέτει προωθητήρες όπως ο «Iron Man» στην ομώνυμη ταινία, οι οποίοι επιτρέπουν στον αρχαιολόγο- δύτη να κινείται και να εργάζεται σε βάθος έως 300 μέτρων. Ο εξωσκελετός αρχικά προοριζόταν για υποβρύχια χρήση στις μονάδες βιολογικού καθαρισμού της πόλης της Νέας Υόρκης, όμως ήδη αυτό τον μήνα δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στη θάλασσα από ερευνητές του διάσημου Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης, οι οποίοι θα συμμετάσχουν στις έρευνες στα Αντικύθηρα.

Συνήθως οι αρχαιολόγοι που δουλεύουν στον βυθό φορούν τον συμβατικό καταδυτικό εξοπλισμό, όμως αυτός τους περιορίζει για το πόση ώρα μπορούν να μείνουν στο νερό, σε ποια βάθη μπορούν να κατέβουν και τι είδους έρευνα μπορούν να κάνουν. Όταν μάλιστα τα βάθη είναι πιο μεγάλα, οι ερευνητές πρέπει να εξαρτώνται από τηλεκατευθυνόμενα μικρά υποβρύχια σκάφη, που έχουν κάμερες και σόναρ.

Οι δυνατότητες ενός εξωσκελετού βρίσκονται κάπου ανάμεσα στον παραδοσιακό καταδυτικό εξοπλισμό και σε ένα υποβρύχιο. Όπως δήλωσε ο ερευνητής Φιλ Σκοτ, «είναι βασικά σαν να φοράς ένα υποβρύχιο. Η πίεση μέσα στον εξωσκελετό δεν διαφέρει από το να βρίσκεται κανείς σε ένα υποβρύχιο ή πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μπορούμε πλέον να πάμε κατευθείαν στον βυθό, να μείνουμε εκεί πέντε ώρες και να γυρίσουμε αμέσως στην επιφάνεια, χωρίς να χρειαστεί αποσυμπίεση».

Όταν οι Έλληνες ψαράδες και σφουγγαράδες είχαν βρει το ναυάγιο ενός κατάφορτου ρωμαϊκού πλοίου του 1ου αιώνα πΧ στα ανοιχτά των Αντικυθήρων το 1900, μπορούσαν να παραμείνουν το πολύ πέντε λεπτά στο βυθό, προτού ανέβουν ξανά στην επιφάνεια, ενώ αρκετοί έμειναν παράλυτοι και ένας πέθανε από τα προβλήματα της αποσυμπίεσης (της νόσου των δυτών). Το 1976, όταν ο Ζακ Κουστώ έκανε τη δική του υποβρύχια αποστολή στην ίδια τοποθεσία, οι δύτες του δεν μπορούσαν να μείνουν πάνω από δέκα λεπτά στο βυθό.

Τέτοιοι περιορισμοί δεν ισχύουν πια σήμερα, χάρη στη νέα τεχνολογία. Όπως δήλωσε ο ερευνητής του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole, Μπρένταν Φόλεϊ, «με το Exosuit, η παραμονή μας στο βυθό γίνεται ουσιαστικά απεριόριστη. Τώρα πια, ένας αρχαιολόγος μπορεί να μείνει επί ώρες μέσα στη στολή του».

Ο εξωσκελετός, κόστους 1,5 εκατ. δολαρίων, είναι φτιαγμένος από κράμα αλουμινίου και επιτρέπει στον δύτη που τον φορά να κινεί ελεύθερα τα χέρια και τα πόδια του. Οι προωθητήρες είναι τόσο οριζόντιοι, όσο και κάθετοι, επιτρέποντας έτσι στον δύτη (ανάλογα με το ποιος προωθητήρας ενεργοποιείται) να κινείται προς κάθε κατεύθυνση. Ο έλεγχος των προωθητήρων γίνεται με πεντάλ ποδιών, που βρίσκονται μέσα στη ρομποτική στολή.

Ο Exosuit συνδέεται με ένα καλώδιο με το μητρικό πλοίο στην επιφάνεια, το οποίο τροφοδοτεί συνεχώς τους προωθητήρες του Εxosuit με ηλεκτρική ενέργεια, ενώ παράλληλα μεταφέρει φωνή, βίντεο και δεδομένα από τον δύτη προς το πλοίο και αντίστροφα, επιτρέποντας έτσι την αμφίδρομη επικοινωνία. Ο δύτης μπορεί να τροφοδοτείται με οξυγόνο γύρω στις 50 ώρες, ενώ αν κάτι δεν πάει καλά, ο εξωσκελετός του διαθέτει έξτρα μπαταρία και ένα δεύτερο σύστημα επικοινωνιών. Αν ο δύτης δεν μπορεί να ελέγξει τη στολή του για κάποιο λόγο, τότε αναλαμβάνει τον έλεγχο το πλοίο επιφανείας και μόνο του μπορεί να τραβήξει πάνω τον ρομποτικό εξωσκελετό μαζί με τον δύτη.

H πρώτη πραγματική επιστημονική δοκιμή του εξωσκελετού θα γίνει τον Ιούλιο, όταν ερευνητές του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας θα κάνουν υποβρύχιες έρευνες στα ανοιχτά της βορειοανατολικής ακτής των ΗΠΑ, στην περιοχή «Φαράγγια», αναζητώντας υποθαλάσσιους οργανισμούς που εμφανίζουν το φαινόμενο της βιοφωταύγειας.

Θα ακολουθήσει η αποστολή στα Αντικύθηρα, η οποία αρχικά θα κρατήσει ένα μήνα, καθώς ο εξωσκελετός Exosuit θα είναι δανεικός για δύο εβδομάδες το πολύ από την εργοληπτική εταιρεία J.F.White, που τον χρησιμοποιεί στους υπονόμους της Νέας Υόρκης. Όμως η αναζήτηση νέων ευρημάτων στα νερά των Αντικυθήρων αναμένεται να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια.